အေမ ေၾကြပ်က္ခဲ့ရေသာ ေမ ၂ ရက္၂၀၀၈ ည
"ဝိွန္ ... ဝွိန္...ဖုန္း!" က်ေနာ္ မွတ္မိသည္။ ဒီ အသံက က်ေနာ္တို႔ ပိုက္တန္း ရဲ႕ ဂါးေဖာင္ သမား ကိုဘိေလးေမာင္းေ သာ ပင္လယ္ေကာင္ အေသးေလး။ က်ေနာ္တို႔ ပိုက္တန္း က ပင္လယ္ေကာင္ အားလံုး ဆယ့္တစ္စီး ႐ွိတယ္။ (ပင္လယ္ေကာင္=ေရစီးၾကမ္းေသာ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ကို အလြယ္တကူျဖတ္ေမာင္းႏိူင္ရန္ လက္သမား ဆရာမ်ား က ေရခြင္း အားေကာင္းေအာင္ အထူး တည္ေဆာက္ထားေသာ ေလွအႀကီးစား ကိုျမင္းေကာင္ေရ မ်ားေသာ ဂ်ပန္ အင္ဂ်င္ တပ္ထားသည့္ ပင္လယ္တြင္သာေမာင္းသည့္ သေဘာၤ) ဒီ သေဘာၤ ဆယ့္တစ္စင္း ရဲ႕အင္ဂ်င္အသံ ကို က်ေနာ္ တစ္ေရးႏိုးေတာင္ အလြတ္ ရသည္။ အင္ဂ်င္ တစ္ခါ ကိုင္ လ်ွင္ေတာ့ တစ္ခါျပန္မွတ္ ရေလသည္။ "ကိုႀကီး တင္စိုး! ကိုႀကီး တင္စိုး!" က်ေနာ္ထင္သည့္ အတိုင္း ကိုဘိေလး သေဘာၤ ေလွႀကိဳး ကို ကေသာ့ကေမ်ာ့ ခ်ည္ၿပီး အိမ္ေပၚကိုေျပး တက္ လာသည္။ "ကိုႀကီး တင္စိုး...က်ေနာ္ႀကိမ္ေခ်ာင္း က သတင္းရခဲ့တယ္...ေရဒီယို က မုန္တိုင္း သတင္းေၾကျငာတယ္တဲ့" "ခဏခဏေၾကျငာေနတာကို မ်ား အဆန္းလုပ္လို႔" အေဖႀကီး က ကိုဘိေလး စကားကို အေလးမထားဘဲ ရုပ္ရွင္မင္းသား မင္းကို ရဲ့ စေကၠာမ ဇာတ္ကား မပ်က္ ဆက္ၾကည့္ေနတယ္။ အေဖ တင္မဟုတ္
