ျမန္မာ ကို ျမန္မာ က ႐ႈတ္ခ်ထိုက္သေလာ
ျမန္မာ လူမ်ဳိးႏွင့္ အက်င့္ဆိုး (ျမန္မာ ကို ျမန္မာ က ႐ႈတ္ခ်ထိုက္သေလာ)
“ ဗမာ လုပ္လိုက္မွျဖင့္ ဒီလိုခ်ည္းပဲ”၊ “ဗမာေတြကိုက ဘယ္ေနရာမွ မေကာင္းပါဘူး”၊ “ဘယ္ေတာ့ျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ၊ ဗမာလုပ္ တာကိုး”၊ “ေရႊဗမာေတြကိုက ဘာတစ္ခုမွျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္တာ မရွိပါဘူး” အစရွိေသာ ႏွိပ္နယ္ စကား၊ ခ်ဳိးဖဲ့ စကား၊ ကဲ့ရဲ႕ စကား၊ ႐ႈတ္ခ် စကားမ်ားသည္ မၾကာခဏ ျဖစ္ေပၚလ်က္ရွိသည္ကို ၾကားမိၾကေပလိမ့္မည္။
ထိုသို႔ေသာ အသံုး အႏႈန္းသည္ အဂၤလိပ္တို႔ လက္ထက္တြင္ တစ္ႏွစ္ထက္ တစ္ႏွစ္ တိုးတက္လာခဲ့၍ အဂၤလိပ္တို႔ေျပးခါနီး ကာလအပိုင္း အျခားတြင္ အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္သျဖင့္ အမ်ားဆံုး သံုးႏႈန္းေျပာ ဆိုၾကသည္ဟု ဆိုရေပမည္။
၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းေသာ အခ်က္မွာ ထိုစကားကို သံုးႏႈန္းေျပာဆိုေနၾကေသာ သူမ်ားသည္ တ႐ုတ္ လူမ်ား လည္းမဟုတ္။ ကုလား လူမ်ဳိးမ်ားလည္း မဟုတ္။ တ႐ုတ္ႏွင့္ ကုလားကျပားမ်ားလည္း မဟုတ္။
ျမန္မာ စစ္စစ္ဆိုေသာ လူမ်ား၏ ပါးစပ္မွ ထြက္လာေလ့ရွိသည္႔ အတြက္ေၾကာင့္ သာ၍ ၀မ္းနည္းဖို႔ေကာင္းလွ၏။
အခ်ဳိ႕ေသာ သူတို႔သည္ ထို စကားမ်ဳိးကို သံုးႏႈန္းၾကေသာ အခါတြင္ ၀မ္းနည္းေသာေလသံမ်ဳိးလည္းမပါ။ ထိုကဲ့သို႔ ႏိွပ္နယ ္ခ်ဳိးဖဲ့ရျခင္းကိုပင္ အရ သာရွိဟန္ လကၡဏာႏွင့္ ေလးေလးနက္နက ္ပက္ပက္စက္စက္ ခ်ဳိးဖဲ့ေျပာဆိုရက္သည္ကို ေတြ႕ရပကား ျမန္မာ အစစ္ပင္ ဟုတ္ပါေလ၏ေလာဟု ယံုမွားျခင္းပင္ ျဖစ္ရေလာက္ေပ၏။
တ႐ုတ္လူမ်ဳိးက ျမန္မာအားထိုမွ်ေလာက္ ခ်ဳိးခ်ဳိးဖဲ့ဖဲ့ေျပာ ဆိုျခင္းကို ၾကားရဖူးသည္မရွိ။ ေျပာလွ်င္လည္း ျမန္မာက ခံမည္မဟုတ္။ ကုလားလူးမ်ဳိးက ဤမွ်အထိ ႐ႈတ္ခ်ျခင္းကို ၾကားရဖူးသည္မရွိ။ ၾကားရလွ်င္ လည္းျမန္မာက ခံမည္မဟုတ္။ အဂၤလိပ္က ေျပာလွ်င္ ခံႏိုင္ၾကမည္မဟုတ္။ ႐ႈတ္ခ်ေျပာဆိုေနၾကသူ မ်ားကား ျမန္မာမ်ားပင္ျဖစ္၏။
တ႐ုတ္သည္ တ႐ုတ္ လူမ်ဳိးအားလည္းေကာင္း၊ ကုလားသည္ ကုလား လူမ်ဳိးအားလည္းေကာင္ ထိုကဲ့သို႔ လူမ်ဳိးလိုက္ ခ်ီ၍ ရြတ္ခ်ေျပာဆိုျခင္းကို တစ္ႀကိမ္ တစ္ခါမွ် မၾကားခဲ့ရဖူးေခ်။ ျမန္မာ လူမ်ဳိးကို ျမန္မာ လူမ်ဳိးသည္သာလွ်င္ ‘မႈိးခ်ဳိး မွ်စ္ခ်ဳိး’ တစ္တစ္ခြခြ လူမ်ဳိးလိုက ္ခ်ီ၍ သိမ္းက်ဳံး ႐ႈတ္ခ်ေျပာဆိုေနၾက သည္ျဖစ္ရာ ထိုကဲ့သို႔ ႐ႈတ္ခ်ေျပာဆိုေနၾကျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းမွာကား ျမန္မာ လူမ်ဳိးကို ျမန္မာ လူမ်ဳိး သည္သာလွ်င္ အထင္အျမင္ ေသးသိမ္ေနၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေခ်၏။
မိမိ လူမ်ဳိးကို မိမိတုိ႔က ဤမွ်ေလာက္ အထင္အျမင္ေသးသိမ္ စုတ္ပဲ့ေနၾကပါလွ်င္ အျခား လူမ်ဳိးတို႔က အဘယ္မွာ ဆိုဖြယ္ရာရွိပါေတာ့အံ့နည္း။
ျမန္မာ လူမ်ဳိးသည္ ထို႔ကဲ့သို႔ ပက္ပက္စက္စက္ ႐ႈတ္ခ်ကဲ့ရဲ႕ျခင္း ခံထိုက္ေလာက္ေအာင္ အကယ္ပင္ ယုတ္ညံ့ သိမ္ဖ်င္း ေသာ လူမ်ဳိးျဖစ္ေလသေလာဟု ေရွးဦးစြာ ဆန္းစစ္ဖို႔လိုေပ၏။ လူအသီးသီးျဖစ္ေစ ဤနယ္သား၊ ထိုနယ္သား၊ ဤျပည္ သား၊ ထိုျပည္သား၊ ဤတိုက္သား၊ ထိုတိုက္သား၊ ေရွ႕တိုင္းသား၊ အေနာက္တိုင္းသား စသည္ျဖင့္ အစုလိုက္အုပ္လိုက္ ေပါင္းစည္း၍ျဖစ္ေစ၊ အေကာင္းအဆိုးဟူ၍ ပိုင္းျခား စစ္ထုတ္လိုက္ေသာအခါ ေကာင္းေသာ အရည္အခ်င္းေတြခ်ညး္ စုပံု၍ေနေသာ လူဟူ၍လည္းမရွိ။
လူမ်ဳိး ဟူ၍လည္းမရွိ။ တိုက္သား ဟူ၍လည္းမရွိ။ ဆိုးု ယူတ္ေသာ အရည္အခ်ဳိးေတြ ခ်ည္ စုပံု၍ေနေသာ လူဟူ၍လည္းမရွိ။ လူမ်ဳိးဟူ၍လည္းမရွိ။ တိုက္သားဟူ၍လည္းမရွိႏိုင္ေၾကာင္းကို ဦးေခါင္းပါသူဟူ သမွ်
၀န္ခံေပလိမ့္မည္။
● ပ်င္းရိျခင္းႏွင့္ သတၱ၀ါသေဘာ
ယင္းသို႔ျဖစ္လွ်င္ ျမန္မာလူမ်ဳိးသည္ အျခား လူမ်ဳိးနည္းတူ ေကာင္းျမတ္ေသာ အျခင္းအရာႏွင့္ ညံ့ဖ်င္းေသာ အျခင္းအရာတို႔ ေရာစပ္ စုေပါင္းလ်က္ရွိသည္ဟု ဆိုရေပမည္။ အျပစ္အနာဆာကို ေရွးဦးစြာေဖာ္ျပရမည္ ဆိုေသာ္ လူမ်ဳိးကြဲ မ်ားက အျပစ္ဆို တတ္ၾက၍ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ မျငင္းမကြယ္ႏိုင္ေသာ ေျဖာင့္ခ်က္ ေပးၾကရမည့္ အခ်က္တစ္ခု သည္ကား ပ်င္းရိျခင္းပင္ျဖစ္ေပ၏။
ျမန္မာလူမ်ဳိးသည္ ကုလားႏွင့္ျဖစ္ေစ၊ တ႐ုတ္ႏွင့္ျဖစ္ေစ ႏိႈင္းစာလိုက္ေသာ္ ေခ်ာင္ေခ်ာင္လည္လည္ လုပ္၍ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ ေနထိုင္လိုေသာ စိတ္သေဘာမ်ဳိး ရွိတတ္ေၾကာင္းကို ၀န္ခံၾကရေပမည္ ။ ၎စိတ္သေဘာ ကိုပင္ ပ်င္းရိသည္ ဟူ၍ ေခၚဆိုၾက၏။ ေခၚဆိုလွ်င္လည္း ေခၚဆိုထိုက္ပါေပ၏။
သို႔ေသာ္ ပ်င္းရိျခင္း၊ လံု႔လ၀ီရိယ ရွိျခင္းစေသာ အျခင္းအရာ တို႔မည္သည္ အေၾကာင္းႏွင့္ အက်ဳိးဖန္တီး စီမံလ်က္ရွိေသာ ဤေလာကႀကီး၌ မူရင္း အေၾကာင္းမ်ား ရွိၾကရမည္သာျဖစ္၏။ သတၱ၀ါ ဟူသမွ်တို႔၏ နဂိုသေဘာရင္းမွာ တတ္ႏိုင္သမွ် အနည္းဆံုး အလုပ္လုပ္၍ အမ်ားဆံုး စည္းစိမ္သုခ ခံစားလိုၾကၿမဲ ဓမၼတာျဖစ္၏။
တတ္ႏိုင္ခဲ့လွ်င္ အလုပ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ လက္တစ္ဖက္ ေျမႇာက္ခါမွ်ႏွင့္ပင္ ၀တ္မႈ၊ စားမႈ၊ ေနမႈ၊ ထိုင္မႈႏွင့္တစ္ကြ စည္းစိမ္ ခံထားမႈအတြက္ပါ လံုေလာက္စြာ ရလိုၾကသည္သာျဖစ္၍ လက္တစ္ဖက္ေျမႇာက္ ကာမွ်ႏွင့္ လိုသေလာက္ရခဲ့လွ်င္ လက္ႏွစ္ဖက္ေျမႇာက္လိုေသာ သတၱ၀ါဟူ၍ မရွိေခ်။
● ျမန္မာလူမ်ဳိး အျပစ္ေလာ
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ျမန္မာျပည္သည္ အဂၤလိပ္တို႔ မ၀င္ေရာက္ဖူးေသးမီ တစ္ခါက အလြန္တစ္ရာ ဆူၿဖိဳးေခ်ာင္ခ်ိ ခဲ့ေသာ တိုင္း ျပည္ျဖစ္သည္ တစ္ေၾကာင္း၊ ၃၀ ၄၀ ေပးရေသာ ဘြတ္ဖိနပ္မ်ဳိး၊ သကၠလပ္ အက်ႍီွ မ်ဳိး၊ တစ္နပ္စာ အတြက္ ေလးငါးက်ပ္ တန္ေသာ အစားအစာမ်ဳိး အစရွိသည္တို႔ မရွိခဲ့ဖူးသည္ တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္ အလုပ္ လုပ္လိုက္လွ်င္ တစ္အိမ္ေထာင္လံုးအတြက္ စားဖို႔၊ ၀တ္ဖို႔၊ ေနထိုင္ဖို႔ လံုေလာက္စြာ ရရွိခဲ့ကား က်န္ေသာ အိမ္သူအိမ္သားမ်ားသည္ ၀တ္ကာ၊ စားကာ၊ သနပ္ခါး လိမ္းကာ၊ ျခင္းလံုး ခတ္ကာျဖင့္ ေခ်ာင္ခ်ိ သက္သာစြာ ေနထိုင္ႏိုင္ၾက၏။
ေမာ္ေတာ္ကား စီးမႈအတြက္ သူတစ္ပါးႏွင့္ ဂုဏ္ၿပဳိင္ အားက်ရန္လည္း မရွိ၊ သံုးထပ ္တိုက္ႀကီး တည္ေဆာက္ျခင္း အားျဖင့္ သူတစ္ပါးထက္ သာေအာင္ႂကြား၀ါလိုေသာ စိတ္ဆႏၵမ်ဳိးလည္း မရွိ၊
အလြန္စုတ္ျပတ္လြယ္၍ ပါးလႊာလွေသာပဒုမၼာ အက်ႍီပါးမ်ဳိးကို ၀တ္ဆင္လိုျခင္းလည္း မရွိ။ ေသာက္
႐ွဴလိုျခင္းလည္းမရွိ။ ခပ္ေခ်ာင္ေခ်ာင္ အလုပ္လုပ္၍ ခပ္ေခ်ာင္ ေခ်ာင္ေနထိုင္ စားေသာက္လာခဲ့ၾကေသာ လူမ်ဳိးျဖစ္ခဲ့၏။
ထို႔ကဲ့သို႔ ၀မ္းစာ အတြက္လည္းေကာင္း၊ အား အတြက္လည္းေကာင္၊ ေနမႈ ထိုင္မႈ အတြက္လည္းေကာင္း လႈပ္ကာ လွက္ကာႏွင့္ လံုေလာက္စြာ ရရွိခဲ့ၾကေသာ လူမ်ဳိး တစ္မ်ဳိးသည္ လြယ္လြယ္ႏွင့္ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲ ၍ ပင္ပန္းႀကီးစြာ အားထုတ္လုပ္ကိုင္ရန္ ပ်င္းရိျခင္း ရွိၾကသည္မွာ အံ့ၾသဖြယ္ရာ မဟုတ္။ သတၱ၀ါတို႔၏ ဓမၼတာ သေဘာအတိုင္းမွ်သာ ျဖစ္ေခ်၏။
ထိုမွ်ေလာက္ အသက္ေမြးမွု ေခ်ာင္ခ်ိ လာခဲ့ေသာ လူမ်ဳိးသည္ လွ်ာထြက္မတတ္ အလုပ္ လုပ္ႏိုင္မွ ၀မ္းခါး မ၀ တစ္၀ မလွတစ္လွ ရရွိႏိုင္ၾကသည့္ ကုလားျပည္မွ ကုလားလူမ်ဳိး၊ တ႐ုတ္ လူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ စံထိုးႏိႈင္း ယွဥ္ျခင္း ခံရသည့္အခါ ပ်င္းရိသည္၊ ေပါ့ေလ်ာ့သည္ ဟူ၍ စြပ္စြဲျခင္း ခံၾကရ ျခင္းမွာ အံ့ဖြယ္ရာမဟုတ္ လွေခ်။
အမွန္ စင္စစ္ေသာ္ကား ျမန္မာသည္ ပ်င္းႏိုင္ေသာ အေျခအေန ရရွိခဲ့ဖူး၍ ပ်င္းရိျခင္း၌ အက်င့္ပါေန ေသးျခင္း မွ်သာ ျဖစ္ေပ၏။ မည္သည ့္လူမ်ဳိးပင္ျဖစ္ေစ ျမန္မာ ကဲ့သို႔ ေခတ္ေကာင္း ေခတ္ေအးမ်ဳိး မီွခဲ့ဖူး လွ်င္ ျမန္မာႏွင့္ အလားတူစြာ ပ်င္းရိၾကမည္သာ ျဖစ္ေခ်၏။ ပ်င္းရိျခင္းကို အျပစ္တစ္ခ ုလုပ္၍ ေျပာမည္ဆိုလွ်င္ ထိုအျပစ္ သည္ ျမန္မာလူမ်ဳိး၏ အျပစ္မဟုတ္။ ၀မ္းစာရွာရန္ ေခ်ာင္ခ်ိ ခဲ့ဖူးသည့္ ျမန္မာျပည္၏ အျပစ္ဟူ၍သာ ဆိုရန္ရွိေပ၏။
● အႏွစ္ တစ္ရာႏွင့္ တစ္ႏွစ္
ထို႔ျပင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ခန္႔မွ် အုပ္စိုး သြားသည့္ အဂ္လိပ္တို႔ကလည္း ျမန္မာမ်ားအား ပ်င္းရိသည္ဟု စြပ္စြဲေျပာဆိုသြားၾကေသာ္လည္း ၎တို႔ကိုယ္တိုင္ ေခြၽးလံုး ေခြၽးေပါက္က်ေအာင္ ပင္ပန္းႀကီးစြာ အလုပ္ လုပ္ကိုင္ သြားၾကသည္ မရွိေခ်။ ပန္ကာေအာက္တြင္ ကေလာင္တံႏွင့္ လက္မွတ္ေရးထိုးရေသာ အလုပ္မွ်ေလာက္ႏွင့္ နင့္ ေလာက္ေအာင္ လခႀကီးမ်ားယူလ်က္ ကာမဂုဏ္ စည္းစိမ္း အမ်ဳိးမ်ဳိး ခံစား စံစားသြားၾကျခင္း အားျဖင့္ နမႈနာျပသြားၾက သည္ကိုသာလွ်င္ ေတြ႕ျမင္လိုက္ၾကရ၏။
၎တို႔၏ အေနအထိုင္ကို ေတြ႕ျမင္ရျခင္း အားျဖင့္ ျမန္မာတို႔၌ စည္းစိမ္ခံမႈ အတြက္ သြားရည္ က်ရေသာ စိတ္မ်ဳိးသာျဖစ္ေပၚၾက၍ ပင္ပန္းႀကီးစြာ အလုပ္လုပ္လိုေသာ စိတ္သေဘာမ်ဳိး မူကား အ လွ်င္းပင္မျဖစ္ေပၚ ႏိုင္ခဲ့ေခ်။ သို႔ရာတြင္ ယခုအခါ နိပြန္ တို႔ေရာက္လာၾကရာတြင္မူကား “စစ္ဗိုလ္ႀကီးေတြေတာင္ အလုပ္ ၾကမ္းလုပ္ၾကသည္။
လူႀကီးေတြေတာင္ လူငယ္ေတြႏွင့္ အတူ အလုပ္ လုပ္ၾကသည္” ဟူေသာ စကားမ်ားသည္ အရပ္ထဲ တြင္ တစ္ေန႔တစ္ျခား ေျပာဆိုစ ျပဳလာၾကၿပီးျဖစ္ရကား ပင္ပန္းႀကီးစြာ အလုပ္ လုပ္မႈႏွင့္ ပတ္၍ အဂၤလိပ္ လူမ်ဳိး တို႔က ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ခန္႔ မွ်ႏွင့္ သင္ျပရန္ မတတ္ႏိုင္ သင္ခန္းစာကို နိပြန္ တို႔က တစ္ႏွစ္ခန္႔ အတြင္း သင္ျပႏိုင္သည္ဟု ဆိုရေပ မည္။
● ဂ်ာမနီျပည္၏ စနစ္
ဤေနရာ၌ ဂ်ာမနီျပည္တြင္း ဟစ္တလာ အသံုးျပဳလ်က္ရွိေသာ စနစ္ကို ဆိုရာ အစိုးရ တို႔က ျမန္မာျပည္ တြင္ အျမန္ဆံုး နည္းယူ အသံုးျပဳၾကလွ်င္ အလြန္ေကာင္းမြန္ေပလိမ့္မည္။ ဂ်ာမနီျပည္၌ သူေဌးသားျဖစ္ေစ၊ အမတ္ႀကီး၏သာ ျဖစ္ေစ၊ အရာရွိႀကီး၏သာျဖစ္ေစ လူလားေျမာက္ေသာ အခ်ိန္အရြယ္တြင္ အျခားေသာ လူဆင္းရဲမ်ား၏ သားမ်ားႏွင့္ အတူလမ္း ေဖာက္ျခင္း၊ ေကာက္ပဲသီးႏွံ စိုက္မ်ဳိးျခင္းစေသာ ကူလီ အလုပ္ၾကမ္းမ်ဳိးကို ၁၀ လ တိုင္တိုင္ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ ရြက္ၾကရ ေလသည္။
သူေဌးသားႏွင့္ ထင္းေခြသမားသား တို႔သည္လည္းေကာင္း၊ အရာရွိ သားမ်ားႏွင့္ ကူလီ၏ သားသည္ လည္း ေကာင္း တစ္ခန္းတည္း အတူေန၊ အတူအိပ္၊ အတူ စားၾကရလ်က္ လယ္ျပင္ထဲတြင္ အက်ႍ ကိုယ္တုန္းလံုး ခြၽတ္ကာ ပခံုးခ်င္း ယွဥ္လ်က္ ရက္ေပါင္း ၃၀၀ ကာပတ္လံုး တန္းတူ ညီတူ အလုပ္လုပ္ၾက ရေလသည္။
အိမ္မွ ထမင္းပို႔ရျခင္း၊ အိပ္ရာလိပ္ ပို႔ရျခင္းမရွိေစရ။ တစ္တန္းတည္း စား၍ တစ္တန္းတည္း အိပ္ၾကရေလ သည္။ အဂၤလိပ္တို႔ကို အားက်ျခင္းအားျဖင့္ အလုပ္ၾကမ္းကို ေၾကာက္ရြံ႕၊ ဟန္ႀကီး ပန္ႀကီး လုပ္ခ်င္တတ္ လွေသာ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ဳိး လူငယ္မ်ားအတြက္ ၎ စနစ္ထက္ေကာင္းမြန္ေသာ စနစ္ တစ္ခုကို ကြၽႏု္ပ္တို႔ စဥ္းစားစိတ္ကူး၍ မရႏိုင္ေအာင္ ရွိေခ်ေတာ့၏။ ထိုကဲ့သို႔ေလ့က်င့္ ေပးရလွ်င္ ပ်င္းရိသည္ ဟူေသာ စြပ္စြဲခ်က္ သည္လည္း ပေပ်ာက္သြားတန္ရာေခ်သည္။
● စြပ္စြဲခ်က္မ်ား
ျမန္မာ လူမ်ဳိးကို စြပ္စဲြေသာ အခ်က္မ်ား အနက္ ပ်င္းရိျခင္းကို ထုတ္ႏုတ္လိုက္သည္ရွိေသာ ေကာက္က်စ္ ္စဥ္းလဲျခင္း၊ မညီညြတ္ျခင္း၊ မ႐ိုးေျဖာင့္တတ္ျခင္း စသည့္ အျခင္းအရာမ်ား ၾကားရဖူးတတ္၏။ မညီညြတ္ျခင္း ဆိုေသာ အျခင္းအရာ မွာ အိမ္ရွင္ျဖစ္ေသာျမန္မာ မ်ားကို ဧည့္သည္ျဖစ္ေသာ ကုလားမ်ား၊ တ႐ုတ္မ်ားႏွင့္ ႏိႈင္းစာလိုက္လွ်င္ အနည္းငယ္ ေအာက္က်ေနာက္က် ရွိေနသကဲ့သို႔ မွတ္ထင္ရန္ ရွိေပလိမ့္မည္။
သို႔ေသာ္ တစ္ၿမိဳ႕တစ္ရြာသည္း တို႔ မည္သည္ အျခား ေသာၿမိဳ႕ တစ္ရြာ၌ ဆံုစည္းၾကသည့္အခါ တစ္ေယာက္ႏွင ့္တစ္ေယာက္ သည္းခ ံဆက္ဆံတတ္သည္ျဖစ္၍ ညီညြတ္ ေသာ သေဘာသည္ ဓမၼတာ အေလ်ာက္ ေပၚေပါက္ရၿမဲျဖစ္ေလသည္။
ကြၽႏု္ပ္တို႔ ျမန္မာမ်ားသည္လည္း ကုလားျပည္၊ အဂၤလိပ္ျပည္၊ ဂ်န္ပန္ျပည္ စသည္တို႔၌ ေတြ႕ဆံုၾကသည္႔ အခါ အလြန္ ညီညြတ္ၾကည္ဟု ၾကားရဖူးေသာေၾကာင့္ ျမန္မာ လူမ်ဳိးတို႔ရဲ႕ မညီညြတ္ေသာ သေဘာသည္ ေသြးထဲတြင္ ပါ၀င္ေနသည္ဟု မဆိုစေကာင္းေပ။
ေကာက္က်စ္ စဥ္းလဲျခင္း၊ မ႐ိုးေျဖာင့္ျခင္း စေသာ စြပ္စြဲခ်က္တို႔မွာ အိႏိၵယ တိုင္းသားမ်ားႏွင့္ ေရာေႏွာ ဆက္ဆံျခင္း အလြန္ နည္းပါးေသာ သူတို႔၏ စြပ္စြဲခ်က္ေလာက္သာျဖစ္ေခ်၏။ လူမ်ဳိးတစ္ကာႏွင့္ ဆက္ဆံ ဖူးသူ တို႔က မူကား ျမန္ မာ လူမ်ဳိးကို ထုတ္ႏုတ္ေရြးခ်ယ္၍ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲေသာ လူမ်ဳိးဟု ထုတ္ေဖာ္စြပ္စြဲျခင္းျပဳၾကမည္ မဟုတ္ေခ်။
စင္စစ္ေသာ္ ကား ေလာက၌ ႐ိုးေျဖာင့္ေသာ လူမ်ဳိး ဟူ၍ ခ်ီးမြန္းရန ္လည္းေကာင္း၊ ေကာက္က်စ္ေသာ လူမ်ဳိး ဟူ၍လည္းေကာင္း လူ မ်ဳိး သီးျခားရွိႏိုင္မည္မဟုတ္ေပရာ လူတစ္မ်ဳိးႏွင္႔ တစ္မ်ဳိး ပိန္မသာ လိန္မသာ မွ်ေလာက္သာ ရွိေနၾကေပလိမ့္မည္။
႐ိုး ေျဖာင့္ျခင္း၊ ေကာက္က်စ္ျခင္း ဆိုေသာ အျခင္းအရာမွာ လူမ်ဳိးေပၚ၌ မတည္ဘဲ လူတို႔၏ အေျခအေန အေပၚ၌ တည္ေန တတ္သည္ျဖစ္ေပရာ လူဆင္းရဲ ဟူ၍ အလြန္ နည္းပါးလွေသာ ပါရမီ လူမ်ဳိးမ်ား အနက္တြင္ သူခိုးဓားျပ ဟူ၍ အလြန္နည္း ပါးျခင္းကို ကြၽႏ္ုပ္တို႔ နားလည္ႏိုင္ၾကေပသည္။
● ထူးျခားေသာ ျမန္မာ့ဂုဏ္
ျမန္မာ လူမ်ဳိး၏ ညံ့ဖ်င္းသည္ ဟူ၍ စြပ္စြဲျခင္း ခံရေသာ အျခင္းအရာမ်ားကို ရွင္းလင္းေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးျဖစ္ရာ ယခုအခါ၌ ျမန္မာတို႔၏ ေကာင္းျမတ္ေသာ ဂုဏ္အျခင္းအရာမ်ား အေၾကာင္းကို ေဖာ္ထုတ္ေရးသားရေပ ဦးအံ့။
သင္ၾကား၍ တတ္ ေျမာက္လြယ္ျခင္း အရာဌာန၌ ျမန္မာလူမ်ဳိးသည္ ကမာၻေပၚရွိ မည္သည့္လူမ်ဳိးႏွင့္ မဆို ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္ေလာက္ေပရာ ‘ပါး ရည္နပ္ရည္’ ရွိျခင္း၊ အတိုအတြာ ဘက္၌ ဉာဏ္သြားျခင္းစေသာ အရာဌာန မ်ဳိးတြင္မူကား ျမန္မာသည္ ကမာၻတြင္ အလြန္ကြၽမ္းက်င္ လိမၼာေသာ ဗိုလ္ကျပား ကေလးမ်ားက အခ်ဳိ႕ေနရာတြင္ ျမန္မာဉာဏ္ကို (ညစ္ပတ္ျခင္း မဟုတ္) အသံုး ျပဳျခင္းအားျဖင့္ အဂၤလိပ္မ်ားက ိုႏိုင္ရသည္ဟု
၀န္ခံေျပာဆိုသည္ကိုၾကားရဖူး၏။
စင္စစ္မွာ အေသးအဖြဲႏွင့္ ပတ္သက္ သည့္ျဖတ္ထိုးဉာဏ္ေပၚေသာ အျခင္းအရာမ်ဳိးမွာ ကမာၻေပၚတြင္ မ်ဳိးလိုက္ ႐ိုးလိုက္ ခ်ီ၍ ျမန္မာ တစ္မ်ဳိးတည္း၌သာ ရွိ သည္ ဟူ၍ ကြၽႏု္ပ္တို႔ ဆိုခ်င္၏။
အလြန္ပါးနပ္ေသာ အျခားလူမ်ဳိး တစ္ေယာက္ တစ္ေလ၌ ၎ဉာဏ္မ်ဳိးေတြ႕ရတတ္ သည္ မွန္ေသာ္ လည္း လူမ်ဳိးလိုက္ျခံဳ၍ အနည္းႏွင ့္အမ်ားရွိတတ္သည္ ကား ျမန္မာ တစ္မ်ဳိးတည္းသာရွိ၏။ အျခားလူမ်ဳိးပါးလွ်င္ ျမန္မာ အိပ္ေနသေလာက္ ရွိသည္ဟု ဆိုခ်င္၏။
ဤကား ျမန္မာ လူမ်ဳိး၏ ထူးကဲေသာ အခ်က္ေပတည္း။ ဤ အျခင္းအရာကို ၀န္မခံ လိုေသာျမန္မာ လူမ်ဳိး တစ္ေယာက္ရွိခဲ့လွ်င္ ထိုသူ၌ ထိုအရည္အခ်င္းမ်ဳိး ခ်ဳိ႕ငဲ့ေသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္ရမည္ဟု ကြၽႏု္ပ္တို႔ ဆိုလို၏။
● ျမန္မာ ႏွင့္ ဒါနမႈ
ထို႔ျပင္ ေပးကမ္း စြန္႔ႀကဲျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကြၽႏု္ပ္တို႔ျ မန္မာလူမ်ဳိး၌ ထူးကဲေသာ အခ်က္ကို မၾကာ ေသး မီက ကြၽႏု္ပ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရသည္မွာ စိတ္ႏွလံုးကို အလြန္ ထိခိုက္သျဖင့္ တစ္သက္ပတ္လံုး မေမ့ႏိုင္ေအာင ္ရွိေတာ့၏။
ရန္ ကုန္ၿမိဳ႕ကို နိပြန္ ေလယာဥ္ပ်ံမ်ားက ေရွးဦးစြာ ဗုံးမ်ားႀကဲခ်စဥ္ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားသည္ မီးသေဘၤာ၊ မီးရထား စသည္ တို႔ျဖင့္ အၿမိဳ႕ၿမိဳ႕ အရြာရြာတို႔သို႔ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ခဲ့ၾက၏။ ထိုစဥ္အခါ အရပ္ရပ္ေသာ ဆိပ္ကမ္း၊ အရပ္ရပ္ေသာ ဘူ တာ႐ံု စသည္တို႔မွ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားသည္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ စားဖြယ္ေသာက္ ဖြယ္ တို႔ျဖင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ ‘ဗံုးေျပး’ ဒုကၡိတ မ်ားအား ေပးေ၀ လွဴဒါန္းၾကရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး စား၍ မကုန္ႏိုင္၊ ေသာက္၍ မကုန္ႏိုင္ေအာင္ ရွိေနေတာ့၏။
တတ္ ႏိုင္သူမ်ားက ေထာပတ္ ထမင္း၊ ဒံေပါက္ ထမင္း၊ ၾကက္သားဟင္း၊ ဆိတ္သားဟင္း စသည္တို႔ျဖင့္ အထုတ္လိုက္ ရက္ ေရာစြာေပးေ၀ၾကရာ မႂကြယ္၀သူ အလွဴရွင္မ်ား ကလည္း သေရစာ၊ ေဆးလိပ္၊ ကြမ္းထုပ္၊ လက္ဖက္ထုပ္ စသည္တို႔ျဖင့္ တတ္အားသမွ် ေ၀ငွေပးကမ္းၾက၏။
တစ္ခုေသာ ဘူတာ႐ံုတြင္ အဘိုးႀကီး တစ္ေယာက္ႏွင့္ အမယ္ႀကီး တစ္ေယာက္ သည္ မိမိတို႔၏ အခင္းမွ လတ္လတ္ ဆတ္ဆတ္ ႏႈတ္ယူလာခဲ့ဟန္ လကၡဏာရွိသည့္ ပဲစားဥတြဲမ်ား ကို လက္ႏွစ္ဖက္တြင္ မႏိုင့္တစ္ႏိုင္ ဆြဲလ်က္ ကြၽႏု္တို႔ အနီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ကာ…
“လမ္းစားဖို႔ ယူသြားစမ္းပါ ေမာင္ရယ္၊ သူမ်ားလို လိေမၼာ္သီး မတတ္ႏိုင္ေပမယ့္ က်ဳပ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ စိုက္တဲ့ ပဲစားဥက ေလးကို စားေစခ်င္လြန္းလို႔ ႏႈတ္ၿပီး ယူခဲ့ရ၊ စားၾကစမ္းပါေမာင္ရယ္” ဟုေျပာကာ အတြဲလိုက္ ထည့္ေပးလိုက္ၾကေလရာ ကြၽႏ္ုပ္မွာ အဘိုးႀကီး လင္မယား၏ သဒၶါၾကည္ျဖဴရွိေသာ စိတ္ေစတနာကို ဆင္ျခင္ေအာက္ေမ့သျဖင့္ မ်က္ရည္မ်ား လည္လာမိ၏။
ကြၽႏ္ုပ္တို႔၏ မီးရထားတြဲေပၚ၌ တ႐ုတ္၊ ကုလား စသည့္ အျခားလူမ်ဳိးမ်ားလညး္ပါရွိေလရာ ကြၽႏ္ုပ္က “ခင္ဗ်ားတို႔ တိုင္း ျပည္မွာ ဒီလို သဒၶါၾကည္ျဖဴနဲ႔ ရက္ရက္ေရာေရာေပးလား ကမ္းလား လုပ္ၾကတာကို ျမင္ဖူးၾကံဳဖူးရဲ႕လား” ဟု ေမးလိုက္ သျဖင့္ ၎တို႔က မျမင္ဖူး၊ မၾကံဳဖူးေၾကာင္းႏွင့္ ၀န္ခံထြက္ဆိုၾက၏။
ထိုအခါ၌ကား ကြၽႏ္ုပ္သည္ ျမန္မာျဖစ္ရျခင္းတည္း ဟူေသာ အျဖစ္ကို အလြန္တစ္ရာ ၀မ္းေျမာက္ ဂုဏ္ယူလ်က္ “ ေဟာဒါမွ ဗမာက ြ” ဟု ဟစ္ေအာ ္မေႂကြးေၾကာ္ေသာ္ လည္း ကြၽႏ္ုပ္၏ မ်က္ႏွာထားသည္ ထိုအေၾကာင္းကို ေဖာ္ထုတ္ျပသေနဟန္ လကၡဏာရွိရကား အနီးတြင္ လိုက္ပါ လာၾကေသာ တ႐ုတ္ႏွင့္ ကုလား ခရီးသည္မ်ားက “ေတာ္ပါေပတယ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ဗမာေတြ အားႀကီးစိတ္ေကာင္း တယ္။ အားႀကီး ကူညီတယ္” ဟု ကြၽႏ္ုပ္အား ေဖာ္ထုတ ္၀န္ခံသြားၾကရ၏။
“ေရႊဗမာတို႔ လုပ္လိုက္မွျဖင့္ ဒီလိုခ်ည္းပဲ” ဟု ႐ႈတ္ခ် ရြတ္ဆိုေလ့ရွိေသာ ျမန္မာ မ်ားအား ဤအခ်က္ကို အထပ္ထပ္ ႏွလံုးသြင္းေစလို၏။
● ျမန္မာ ကို ျမန္မာ ႐ႈတ္ခ်ထိုက္သေလာ
ျမန္မာလူမ်ဳိး၌ ညံ့ဖ်င္းေသာ အခ်က္မ်ားရွိျခင္း၊ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်က္မ်ားရွိျခင္းကို အပထား၍ ျမန္မာ လူမ်ဳိး အေၾကာင္းကို ျမန္မာ အခ်င္းခ်င္းက ၿမိန္ေရ ရွက္ေရ ကဲ့ရဲ႕ ႐ႈတ္ခ်ထိုက္သေလာဟု စဥ္းစားဆင္ျခင ္ေစလိုေသး၏။
ကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ ‘အမိျမန္မာျပည္’ ဟူေသာ စကားကို တိုင္းေရးျပည္မႈႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ေနရာတိုင္း သံုးႏႈန္းၾကေသာ စကားမွ်သာျဖစ္ေပရာ အမိျမန္မာျပည္ကို ခ်စ္ခင္ျခင္း ဆိုသည္မွာ မိမိတို႔၏ျမန္မာျပည္ႏွင့္ ျမန္မာ လူမ်ဳိးကို ခ်စ္ခင္ျခင္း မွ်သာျဖစ္၏။ သို႔ျဖစ္ရကား ျမန္မာ အမ်ဳိးသား သည္ပင္လွ်င္ ျမန္မာတို႔၏ မိခင္ျဖစ္ေခ်၏။ ျမန္မာ အမ်ဳိးသားတို႔၏ အေၾကာင္းကို ႐ႈတ္ခ်ေျပာဆိုျခင္းသည္ အမိျမန္မာျပည္ အေၾကာင္း ကို ႐ႈတ္ခ်ေျပာဆိုရာေရာက္၏။
အၾကင္သူတစ္ ေယာက္၏ မိခင္သည္ အက်င့္စာရိတၱ မေကာင္းသျဖင့္ လင္ငယ္ေနျငားအံ့။
ထိုသူသည္ မိခင္ လင္ငယ္ေနေသာ အျဖစ္ ကို ၿမိန္ေရ ရွက္ေရႏွင့္ ထုတ္ေဖာ္ေၾကညာျခင္းျပဳေခ်မည္ေလာ။ မိခင ္မေကာင္းေသာ အျဖစ္ကို လူသူေလးပါးတို႔ ေရွ႕၌ အခါအခြင့္သင့္တိုင္း ေဖာ္ထုတ္ စြပ္စြဲျခင္းျပဳေခ် မည္ေလာ။
စင္စစ္ေသာ္ကား မိမိ လူမ်ဳိး၏ မေကာင္းေသာ အျဖစ္၊ ညံ့ဖ်င္းသိမ္ငယ္ေသာ အျဖစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္႐ႈတ္ ခ်ေသာ ျမန္မာ အမ်ဳိးသားသည္ မိမိ၏ ေမြးသမိခင္ အေၾကာင္းကို ပရိသတ္ဗိုလ္ထု အလယ္တြင္ ေဖာ္ထုတ္႐ႈတ္ခ်ေသာ သူႏွင့္ ျခားနားျခင္း မရွိေခ်။
ဤ အျခင္းအရာႏွင့္ ႏႈိင္းစာေသာ္ ‘ကိုယ့္ေပါင္ ကိုယ္လွန္ေထာင္း’ ျခင္းတည္း ဟူေသာ ဥပမာသည္ အလြန္ေပ်ာ့ေနေသး၏။ ေမြးသမိခင္ အေၾကာင္းကို ၿမိန္ဖြယ္ရွက္ဖြယ္ အားရပါးရ ႐ႈတ္ခ်ကဲ့ရဲ႕ျခင္းကဲ့သို႔ မိုက္မဲေသာ အျပဳအမူသည္ ရွိမည္မဟုတ္ေခ်။
ထိုျပင္ ျမန္မာလူမ်ဳိး၏ အက်င့္စာရိတၱကို ျမန္မာ ကိုယ္တိုင္က ကဲ့ရဲ႕႐ႈတ္ခ်ျခင္းသည္ အဘယ္မွ်ေလာက္ အက်ဳိးဆုတ္ယုတ္ ပ်က္ျပားသည္ဟု စဥ္းစားဆင္ျခင္မိၾကဟန္ မတူေခ်။ ျမန္မာ ကို ျမန္မာ က ကဲ့ရဲ႕႐ႈတ္ခ် ျခင္းသည္ ယခုအခါတြင္ အလြန္ေခတ္စားလ်က္ရွိရကား တစ္ဦးက စ၍ ေျပာလိုက္လွ်င္ အနီးရွိ လူမ်ားက
၀ိုင္း၀န္းေထာက္ခံလိုက္ ၾကသည္သာ မ်ားေနေတာ့၏။
ျမန္မာကို ကဲ့ရဲ႕ ႐ႈတ္ခ်ေျပာဆိုသံ ဆယ္ႀကိမ္ၾကားသည့္ အနက္တြင္ တစ္ႀကိမ္ တစ္ေလမွာ မွ် တစ္ဦး တစ္ေယာက္ေသာ သူက ခုခံေခ်ပေျပာဆိုျခင္းကိုမွ် မၾကားဖူးေခ်။ ကုလားႏွင့္ တ႐ုတ္တို႔ကို ကဲ့ရဲ႕႐ႈတ္ခ်သံ ဆယ္ႀကိမ္ၾကားရသည့္အခါ ၎တို႔ဘက္မွ ခုခံေျပာဆိုသူ ျမန္မာ တစ္ေယာက္တစ္ေလမွ်ျဖစ္ေစ ေပၚထြက္ တတ္ေပရာ ျမန္မာ ကို ျမန္မာ က ႐ႈတ္ခ်ကဲ့ရဲ႕ရာေတာင္မွ ခုခံေခ်ပလိုသူ ျမန္မာ တစ္ေယာက္တစ္ေလမွ် ထြက္ျပဴေဖာ္ မရျခင္းမွာ ၀မ္း နည္းဖို႔ေကာင္းလွ၏။
● ကာကြယ္ရန္ နည္းလမ္း
သို႔ေသာ္ ဤကိစၥမွာ ၀မ္းနည္းေန႐ံုမွ်မၿပီး။ ျမနမာ၏ အက်ဳိးကို ထိခိုက္လ်က္ ရွိေသာေၾကာင့္ ခုခံ ကာကြယ္ရန္ နည္းလမ္း ရွာၾကံၾကရေပမည္။ ထိခိုက္ပံုကား ျမန္မာ ကို ျမန္မာ က အထင္အျမင္ေသးသိမ္ ေနခဲ့လွ်င္ ျမန္မာ အခ်င္းခ်င္း ဖက္စပ္္ လုပ္ကိုင္ၾကရမည့္ လုပ္ငန္ႀကီးမ်ား၊ အစုစပ္ ကုမၸဏီ အလုပ္ႀကီးမ်ား စသည္တို႔ကို ျမန္မာမ်ားသည္ ဘယ္ေသာ အခါတြင္ စတင္ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ရန္ ရွိအံ့နည္း။
မည္သူမဆို အလုပ္ႀကီး တစ္ခုကို လုပ္ကိုင္သည့္ အခါ ငါသည္ ဤအလုပ္ကို ထေျမာက္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေသာ အရည္အခ်င္း ရွိသည္ဟု ယံုၾကည ္စိတ္ခ်ႏိုင္ေသာ စိတ္သေဘာမ်ဳိး ရွိထားဖို႔ အ ေရးႀကီးေၾကာင္းကို လူတိုင္းပင ္နားလည္ရၾကမည္ျဖစ္၏။
လူမ်ဳိးကို မွီ၍ လုပ္ကိုင္ရေသာ အလုပ္မ်ဳိးတြင္ ၎ စိတ္သေဘာမ်ဳိးရွိဖို႔ အလားတူ အေရး ႀကီး၏။ စင္စစ္မွာ သာလြန္၍ပင္ အေရးႀကီး၏။ တစ္ဦးႏွင ့္တစ္ဦး ယံုၾကည္စိတ္ ခ်ႏိုင္ေသာ စိတ္သေဘာမ်ဳိး မျဖစ္ေပၚေနသမွ် ကာလပတ္လံုး ကြၽႏု္ပ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးသည္ မည္ကဲ့သို႔ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ ေရးစနစ္မ်ဳိးကို ရရွိသည္ျဖစ္ေစ အလုပ္ႀကီး အကိုင္ႀကီးမ်ား ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ကိုင္ႏိုင္မည ္မဟုတ္ေခ်။ အလုပ္ႀကီး အကိုင္ႀကီးမ်ားကိုျဖစ္ေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေသးသမွ် ကာလပတ္လံုး စီးပြားေရးဘက္တြင္ ခ်ဳိ႕ငဲ့၍ လူမ်ဳိးကြဲမ်ား ေအာက္မွာ အစဥ္မၿမဲၾကရမည္ ဧကန္မလႊဲေပတည္း။
ယခုအခါ နိပၸန္ တ႔ို ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္ ။ ထိုုက္တန္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ်ဳိး ေပးအပ္ေတာ့မည္ ဆိုရာ ကြၽႏု္ပ္တို႔ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား အဖို႔ အလုပ္ႀကီး အကိုင္ႀကီးမ်ား စတင္တည္ေထာင္ရန္ အခြင့္အလမ္းမ်ားသည္ အတိုင္းမသိ ေအာင္ေပၚေပါက္ေပေတာ့မည္။ ထိုအခါတြင္ ျမန္မာ ကို ျမန္မာ က အထင္အျမင္ေသးခဲ့လွ်င္ အလုပ္ လုပ္ရန္ပင္ ျဖစ္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ မိမိလူမ်ဳိးကို မိမိအထင္ေသးအျမင္ေသးေသာ စိတ္ သေဘာထားမ်ဳိးကို ယခုမွစ၍ ပယ္ေဖ်ာက္ရန္ ႀကိဳးစားၾကရေပလိမ့္မည္။
ကြၽႏု္ပ္တို႔ ဆိုလိုရငး္ကား ေမြးသမိခင္ ၏ မေကာင္းေသာ အခ်က္တစ္ခုကို သိထားေသာ သားသည္ ထိုအခ်က္ကို ပယ္ေဖ်ာက္ရန္ ခဲယဥ္းမည ္မွန္ေသာ္လည္း မိမိ ကိုယ္တိုင္ ထိုအေၾကာင္းကို ထုတ္ေဖာ္ ေၾကညာျခင္းမွ ေရွာင္းၾကဥ္ျခင္း၊ သူတစ္ပါးတို႔ေျပာၾကသည္ကို ႏွိပ္ကြပ္ဖ ံုးအုပ္ျခင္းစသည္ျဖင့္ အ႐ုပ္ဆိုး သည္ထက္ မဆိုးရေလေအာင္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ေသာ နည္းလမ္းရွိေသး၏။
ျမန္မာတို႔ ညံ့ဖ်င္းသည္ ဆိုေသာအခ်က္မ်ားမွ အထက္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္အတိုင္း တပ္အပ္ေသခ်ာ စြပ္စြဲ ႏိုင္သည္လည္းမဟုတ္။ ၎တို႔ႏွင့္ ခုႏွိမ္ေလာက္ေစရန္ စင္စစ္ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်က္မ်ားသည္ ဒုႏွင့္ေဒး ရွိေနေသးသည္ျဖစ္ေပရကား ကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ မိခင္၏ အရွက္ကို ကာကြယ္သည့္ အလားကဲ့သို႔ ကြၽႏု္ပ္တို႔ လူမ်ဳိးကို ကြၽႏု္ပ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ ႐ႈတ္ခ်အ ရွက္ခြဲရာေရာက္ေသာ စကားမ်ဳိးကို ဆိုျခင္းမွ ေရွးဦးစြာ ေရွာင္ၾကဥ္အပ္ေပ၏။
ဒုတိယ အခ်က္၌ ထိုကဲ့သို႔ ႐ႈတ္ခ် အရွက္ခြဲရာေရာက္ေသာ စကားမ်ဳိးကို သူတစ္ပါးတို႔ ဆိုသည္ကို ၾကားရေသာအခါ အက်ဳိးအၾကာင္းကို နည္းသင့္ လမ္းသင့္ ေဖာ္ျပ၍ ေတာင္းပန္ တားျမစ္အပ္ေပ၏။
ဤစာကို ဖတ္႐ႈရေသာ မိတ္ေဆြ အေပါင္းတို႔သည္ အထက္ေဖာ္ျပပါ အျခင္းအရာ မ်ားကုိ ေက်နပ္ႏွစ္ၿခိဳက္ သျဖင့္ အထက္ပါ နည္းလမ္းအတိုင္း လိုက္နာေဆာင္ရြက္ပါေတာ့မည္ဟု သႏိၷဌာန္ခ်ထားၾကပါမူ ကြၽႏု္ပ္တို႔ေရးသား သတိေပးရက်ဳိး နပ္သည္ဟု သေဘာထား၍ လူမ်ဳိးကို အညြန္႔တံုးေအာင္ ျပဳလုပ္ရာေရာက္သည့္ အေလ့အက်င့္ ဆိုးႀကီးတစ္ခုသည္လည္း ကြယ္ေပ်ာက္ရန္ အေျခခံသြားၿပီ ဟူ၍ ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ မိေပေတာ့သတည္း။
ေရႊဥေဒါင္း
ၾသဂုတ္ ၁၆၊ ၂၀၁၁
Comments
Post a Comment