ဇမၺဴ႕သေျပပင္
ဇမၺဴ႕သေျပပင္သည္ ဇမၺဴဒိပ္ ကြၽန္းဦးတြင္ ေပါက္ေသာ ကမာၻဦး သစ္ပင္ႀကီး
ၿဖစ္သည္။
တစ္ကမာၻပတ္လုံး တည္ေနနိုင္သည့္ သစ္ပင္ႀကီး ခုနစ္ပင္တြင္ ပါဝင္ေသာ
သစ္ပင္ႀကီး ၿဖစ္သည္ဟု အဂၤုတၱိဳရ္ အ႒ကထာ၊ သာရတၳသဂၤဟ အ႒ကထာ တို႔တြင္လာသည္။
ထို က်မ္းဂန္လာ စကားအရ ဇမၺဴ႕သေျပပင္ ၏ အျမင့္ အေစာက္မွာ ယူဇနာ ၁ဝဝ၊ ပင္စည္ လုံးပတ္ ယူဇနာ ၃ဝ ရွိ သည္ဟူ၏။
ခက္မ ငါးျဖာ ရွိ၍၊ အကိုင္းအခက္ ငယ္ေပါင္းမွာ ရွစ္ေသာင္းရွိသည္။
အလြန္ ထူထပ္ေသာ အ႐ြက္၊ စိပ္ေသာ အ႐ြက္ ရွိသည္ျဖစ္၍၊ မိုးေပါက္
ဆီးႏွင္းေပါက္ တို႔သည္ အတြင္းမေဖာက္ နိုင္ေခ် ဟူ၍ လည္းဆိုသည္။
ဇမၺဴ႕သေျပပင္ ၏ အသီးတို႔သည္ လူတို႔တီးေသာ မရိုးစည္မွ် ေလာက္ရွိ
ကုန္၏။
ပတၱျမားညို အဆင္းရွိ၍ ပ်ားလပို႔ အရသာ ကဲ့သို႔ လြန္စြာခ်ိဳၿမိန္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အရသာ ရွိကုန္သည္။
ထိုအသီးတို႔ကို ဆင္ပမာဏ ရွိေသာ ငွက္ႀကီးတို႔သည္ ဆြတ္ယူ သုံးေဆာင္ ကုန္၏။
တန္ခိုးႀကီးေသာ ရေသ့ ရဟန္း တို႔သည္၎၊ ေဇာ္ဂ်ီ တပသီ တို႔သည္၎
ဆြတ္ယူ သုံးေဆာင္ကုန္၏။
အေရွ႕မ်က္ႏွာ၊ အေနာက္မ်က္ႏွာ၊ ေတာင္မ်က္ႏွာတို႔သို႔ ထြက္ေသာ
အကိုင္းအခက္ တို႔မွသီးေသာ အသီးတို႔သည္ ဇမၺဴဒိပ္ကြၽန္း အျပင္သို႔ က်
ကုန္၏။
ေျမာက္မ်က္ႏွာသို႔ ထြက္ေသာ အကိုင္း အခက္မွ အသီးတို႔သည္ကား
သီတာ သမုဒၵရာ သို႔ က်ေလကုန္ သည္။
သမုဒၵရာသို႔ က်ေသာ အသီးတို႔ကား ဇမၺဴရာဇ္ေ႐ႊစင္ အတိခ်ည္း ျဖစ္ၾကကုန္၏။
ေ႐ႊ မျဖစ္ေသးေသာ အခါ အရသာ ခ်ိဳလြန္းသည္ျဖစ္၍ ငါး တို႔သည္၎၊ နဂါး တို႔ သည္၎ စားၾကကုန္၏ ဟူ၍ အာဒိကဏ ကမာၻဦး က်မ္းႏွင့္ ဇမၺဴဒီပ စာ
တမ္း တို႔တြင္ ဆိုထားေလသည္။
မဟာဝါ ပါဠိေတာ္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သည္ ဥ႐ုေဝဠ က ႆပ တို႔အား
တရားေဟာ႐ြတ္ ခြၽတ္ေတာ္မူရန္ အလို႔ငွာ ဇမၺဴ႕ သေျပပင္ မွ သေျပသီးကို
ယူေဆာင္ခဲ့ၿပီးေသာ္ သုံးေဆာင္ေစသည္ ။ ၎ သုတၱန္ ပါဠိေတာ္၌ ရာဇၿဂိဳဟ္
ၿပည္သား ရဟန္းႏွစ္ပါးႏွင့္ ရွင္ေမာဂၢလာန္မေထရ္ တို႔သည္ ဇမၺဴ႕သေျပပင္မွ
သေျပသီး ကို ယူေဆာင္သုံးေဆာင္ေၾကာင္းကို၎ ေဖာ္ျပထား၏။
ဇမၺဴသေျပပင္မွ အသီး တို႔သည္ ေရ သို႔ေႂကြက်ေသာအခါ သာယာေသာ
အသံ ကိုျမည္၏။
ထိုအသံကို အစြဲျပဳ၍ ျပဳတ္ျပဳတ္ ျဗဳန္း ဟူေသာ ေဗ်ာသံ တူရိယာ တီးလုံး သြား ကို ဖန္တီးခဲ့ၾကသည္ဟု အဆိုရွိသည္။
ဤသည္ကို ရည္၍
ေ႐ႊဘုံနိဒါန္းတြင္၊
'ေဝဠုအညို၊ စိမ္းလဲ့စိုသား၊
ျမင့္မိုရ္ထုတ္သန္း၊ ျမခါးပန္းမွ၊
မယြန္းေပၚထူး၊ ေျမာက္စူးစူးဝယ္၊
ကြၽန္းဦးသေျပ၊ ညမွေႂကြသား၊
က်ေပ တုံလွာ၊ ေရမ်က္ႏွာထက္၊
သံဝါက်ဴးလြန္၊ နစ္ေလဟန္တူ၊
ျပဳတ္ျပဳတ္ ဟူ၍၊ ေပၚမူထူးလည္၊
ျပဳန္းျပဳန္းျမည္ရွင့္၊ နတ္စည္ အစ၊
မေပး၍ရသား' ဟူ၍ စပ္ဆိုထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
ကိုးကား
======
ၿမန္မာ့စြယ္စုံက်မ္း၊ အတြဲ(၄)
Crd ... မင္းသန္းနိုင္
Comments
Post a Comment