ငါ႔ကို..ဘိုးဘြားရိပ္သာ ပို႔ေပးပါ
၁၉၉၁ ခုႏွစ္
————-
“သားႀကီး ေက်ာင္းသြားေတာ ့မွာလား”
“ဟုတ္ကဲ့ေဖေဖ”
“စာႀကိဳးစား တဲ့ သားႀကီးကို မုန္႔ဖိုး အမ်ားႀကီး ေပးရမွာေပါ့ကြ”
“အေဖႀကီး…ရွင့္သားကို ကြ်န္မ-မုန္႔ဖိုးေပးၿပီးသားေလ ေတာ္ရဲ႕”
“ဟာ…မင္းေပးသလို ငါလည္း ေပးမွာေပါ့ကြ၊ ငါ့သားႀကီးက စာေတာ္တဲ့သားကြ”
“ေရာ့…သားႀကီး အတြက္ မုန္႔ဖိုး။
ဒါက ေဖေဖေပးတာေနာ္” x
၂၀၀၂ ခုႏွစ္
————
“သားႀကီးေရ၊ သားႀကီး”
“မင္းအတြက္ စဖို႔ရွပ္ေလး ေဖေဖ ဝယ္လာတယ္”
“သားႀကိဳက္တဲ့ အျပာႏုေရာင္ေလးပဲ။ လိုက္၊မလိုက္ ဝတ္ၾကည့္စမ္းပါဦးကြ”
“ငါ့သားႀကီးက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားႀကီးေတာင္ ျဖစ္ၿပီ ဆိုေတာ့ အက်ီ ၤေကာင္းေကာင္းေလးေတြ လိုမွာေပါ့။ ေဖေဖေနာက္လည္း ဝယ္လာခဲ့မယ္”
“အေဖႀကီး…ရွင ့္ပုဆိုးက ေတာ္ေတာ္ စုတ္ေနၿပီေလ” “သားႀကီးမွာ က အက်ီ ၤေကာင္းတာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေသးတာပဲ ေတာ္ရယ္”
“ရွင့္အတြက္ ပုဆိုး ကို ဝယ္ မလာဘဲ ဘာလို႔ သူ႔ အတြက္ ဝယ္လာရတာလဲ ရွင္”
“ငါ့ ပုဆိုး က လွည့္ ဝတ္ရင္ အဆင္ေျပပါတယ္ကြာ။ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး”
“မင္းသိလား….ငါ့သားႀကီး ပညာတတ္ ဘြဲ႔ရ၊ အလုပ္ေကာင္းေကာင္း ရတ ဲ့အခါ ငါ့ကို ပုဆိုးေတြ ဒါဇင္လိုက္ ဝယ္ေပးမွာကြ။
အဲ့ဒီ့ေတာ့မွ မင္း ငါ့ကို ေငးၾကည့္ရမယ္”
“ေအးပါေတာ္…။ ရွင္ပဲ ေျပာေတာ့။ ရွင္ပဲ ေျပာေတာ့” x
၂၀၁၂ ခုႏွစ္
————
“မိန္းမေရ…ငါ့သား ခ်စ္သ ူက အေခ်ာေလး ပါလားကြ”
“ပိုက္ဆံ လည္း ခ်မ္းသာတယ္ ဆုိေတာ့ ငါတို႔ ဘက္ကလည္း တစ္ခ ုခုေတာ့ လုပ္ေပးဖို႔လိုတာေပါ့။ မဟုတ္ရင္ ငါ့သားႀကီး ခမ်ာ မ်က္ႏွာ ငယ္ရရွာမွာ”
ငါတို႔ေနတဲ့ ေျမက…တို႔ အဘိုး အဘြားႀကီး ႏွစ္ေယာက္ အတြက္ ႀကီး မေနဘူးလားကြ”
“ေပ ၄၀ ထဲ က ေပ ၂၀ ကို ထုတ္ေရာင္းၿပီး သားႀကီး မဂၤလာေဆာင ္အတြက္ သံုးေပးလိုက္ရင္ ေကာင္းမယ္ေနာ္ မိန္းမ။ သူလည္း ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ရွာမွာ”
“ရွင့္ကိုေတာ့ ကြ်န္မ မေျပာေတာ့ဘူး။ ရွင့္သားႀကီး အတြက္ဆိုရင္ ကြ်န္မ ကိုပါ ေရာင္းစားေပးမလား မသိပါဘူးေတာ္။ ရွင့္သေဘာ၊ ရွင့္သေဘာ” x
၂၀၁၄ ခုႏွစ္
————-
(က) “ဟလို…သားႀကီးလား…ေဖေဖပါ”
“ေဖေဖ အသံုး စရိတ္ျပတ္ေနလို႔ ေဖေဖ့ ကို ေငြ နည္းနည္းေလာက္ ေပးပါလား သားႀကီးရယ္”
“ဟာ…ေဖေဖ ကလည္းဗ်ာ” “ၿပီးခဲ့တဲ့ လ,တုန္း ကပဲ ကြ်န္ေတာ္ ေဖေဖ့ ကို ေငြ သံုးေသာင္း ေပးထားေသး တယ္မလား”
ဟုတ္တယ္ သားႀကီးရဲ႕… ေဖေဖ ေဆးဝယ္ေသာက္ေနရလို႔ ေငြ က သိပ္ အသံုးမခ ံဘူးကြယ္”
“မင္းေမေမ မရွိ ကတည္းက ေဖေဖ့ က်န္းမာေရးလည္း သိပ္ မေကာင္းေတာ့ဘူး သားႀကီးရယ္”
(ခ) “သားႀကီး တို႔ လင္မယား ပါလား…ဘယ္က လွည့္လာတာလဲ”
“ကြ်န္ေတာ္… ဟုိဘက္ ရပ္ကြက္ ထဲမွာ ကိစၥ တစ္ခုနဲ႔ လာရင္း လမ္းႀကံဳလို႔ ဝင္လာတာ ေဖေဖ”
“ဒါဆို…သားကို ေျပာစရာ ရွိတာနဲ႔ အေတာ္ပဲ”
“သား မလာရင္ သား ဆီကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ေျပာမလို႔”
“သားႀကီး…ေဖေဖ့ မ်က္မွန္ က သိပ္ၾကည့္လို႔ မေကာင္းေတာ့ဘူး”
“ေဖေဖ ပါဝါ တိုးရမလား မသိဘူး”
“သားႀကီး အဆင္ေျပရင္ ေဖေဖ႔ ကို မ်က္စိေဆးခန္း ေခၚသြားေပးၿပီး မ်က္မွန္ေလး လဲေပးပါလား သားႀကီးရယ္”
“ေဖေဖ ကလည္း…မ်က္မွန ္က အေကာင္းႀကီး ရွိေသးတာပဲကို”
“ကြ်န္ေတာ္လည္း အခ ုက မအားေသးဘူး”
“ေဖေဖ့ေျမး က ဖာလူဒါေသာက္ခ်င္တယ္ ဆိုလို႔ သြားတိုက ္ရဦးမွာ”
“ဒီလိုလုပ္ေလ…ကြ်န္ေတာ္ အားတဲ့ တစ္ေန႔ ေဖေဖ့ ကို လာေခၚမယ္ေလ”
(ဂ) “သားႀကီးေရ” “ေဖေဖ့ က်န္းမာေရးက သိပ္ မေကာင္းေတာ့ဘူးကြယ္”
“ေနလို႔ ထိုင္လို႔လည္း သိပ ္မေကာင္းဘူး။ အေမာ လည္း ခဏခဏေဖာက္ေနတယ္”
“သားႀကီး အဆင္ေျပရင္ သားႀကီး အိမ္မွာ ေဖေဖ့ ကုိ ေခၚထားပါလား”
“သားႀကီး အိမ္မွာ ေဖေဖ လိုက္ေနရမယ္ ဆိုရင္ ေျမးေလး မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရရံုနဲ႔ တင္ ေဖေဖ့ က်န္းမာေရး တစ္ဝက္သက္သာပါၿပီ”
“ဟာ…ေဖေဖ အဲ့ဒါေတာ့ အဆင္မေျပဘူးဗ်”
“ကြ်န္ေတာ့္ မိန္းမ က အိမ္မွာ အသက္ႀကီး ရြယ္အိုေတြ ေနတာ သေဘာမက်ဘူး”
“အဲ့ဒါေၾကာင့္ သူ႔ အေဖ၊ အေမ ကိုေတာင္ ေခၚမထားဘူး”
“ကြ်န္ေတာ္ လံုးဝ အဆင္မေျပလို႔ပါ ေဖေဖ။ ကြ်န္ေတာ့္က ိုနားလည္ေပးပါ” x
၂၀၁၅ ခုႏွစ္။
————-
လ ူဆိုတဲ့ သတၱဝါ ဟာ ကိုယ္စိုက ္ခဲ့တဲ့ အသီး ကို မစား ရရင္ေတာင္ အရိပ္ ကေလးေတာ့ ခိုခ်င္ၾကတာ သဘာဝ ပါ သားႀကီးရယ္။
သားႀကီး အတြက္ ဝန္ထုပ ္ဝန္ပိုး ျဖစ္မွာ စိုးလို႔ ေဖေဖ့ ဆႏၵ နဲ႔ ေဖေဖ ကိုယ္တိုင္ ဆံုးျဖတ္ၿပီး ဘုိးဘြား ရိပ္သာ မွာပဲ သြားေနဖို႔ အသင့္ျဖစ္ပါၿပီ။
သားႀကီး တို႔ မိသားစု ဘဝေလး ေအးခ်မ္းသာယာပါေစ။ ခလုတ္ မထိ ဆူးမၿငိပ ါေစနဲ႔လို႔ ေဖေဖ ဆုေတာင္း ခဲ့ပါတယ္ သားႀကီးရယ္။ x
၂၀၁၆ ခုႏွစ္
————
ဘိုးဘြားရိပ္သာ တစ္ခ ု၏ ကုတင္နံပါတ္ (၁၃) ရွိ အဘိုးအို တစ္ဦး၏ မ်က္ဝန္း မွ မ်က္ရည္ တို႔ တသြင္သြင္ စီးက်ေနသည္ ကို စာဖတ္သူ တို႔ ျမင္ေတြ႔ရပါ လိမ့္မည္။
ထို အဘိုးအို ဘာေတြ ေတြးၿပီး၊ အဘယ္ေၾကာင့္ ငိုေၾကြးေနရွာ သလဲ ဆိုသည္ကို လည္း စာဖတ္သူတို႔ နားလည္ သေဘာေပါက္ၾကမည္ ကို ကြ်န္ေတာ္ အေသအခ်ာသိပါသည္။
—————-
Khin Yadanar
အိမ္ေဝးသူ(KZ)
http://bit.ly/fxzulu
Comments
Post a Comment