တစ္ေလာကလုံးသည္ အေၾကာင္း ႏွင့္ အက်ိဳးသာျဖစ္၏။
နိဗၺာန္သည္ အနတၱ ျဖစ္၏။
နိဗၺာန္သည္ ကာလမွ လြတ္၏။
သေဗၺ ဓမၼာ အနတၱာတြင္ နိဗၺာန္ပါဝင္၏။
နိဗၺာန္သည္ ကာလသုံးပါးမွလြတ္၏။
နိဗၺာန္သည္ အတိတ္တရား မဟုတ္။
နိဗၺာန္သည္ အနာဂတ္တရား မဟုတ္။
နိဗၺာန္သည္ ပစၥဳပၸန္တရား မဟုတ္။
နိဗၺာန္သည္ ကာလဝိမုတၱတရား ျဖစ္၏။
နိဗၺာန္သည္ သခၤတတရား မဟုတ္။
နိဗၺာန္သည္ အသခၤတ ျဖစ္၏။
နိဗၺာန္သည္ သခၤါရမွ အလြတ္ ျဖစ္၏။
ကာလဆိုသည္လည္း ပညတ္မွ်သာ ျဖစ္၏။
ျဖစ္ေန တည္ေန ပ်က္ေနေသာ အရာမ်ား
ရွိမေနလွ်င္၊ အျဖစ္အပ်က္တို႔ ရွိမေနလွ်င္
ကာလဟူေသာ အခ်ိန္လည္း မရွိေတာ့။
ျဖစ္ေန တည္ေန ပ်က္ေနေသာ အရာမ်ား
ရွိမေနလွ်င္၊ အျဖစ္အပ်က္တို႔ ရွိမေနလွ်င္
ေဒသဟူေသာ ေနရာလည္း မရွိေတာ့။
Time and Space တို႔သည္ ဆိုင္ရာျ ဖစ္မႈ ပ်က္မႈတို႔ မရွိလွ်င္ time လည္း မရွိ၊ space လည္း မရွိ။
Time and space မရွိေသာ အေျခအေန ရွိသလားဟု သုံးသပ္ ေသာ အခါေလာကီဟုဆိုအပ္ေသာ
ေလာကတြင္ ဘယ္ေသာ အခါ မွ ထိုအေျခအေနမ်ိဳး ရွိမည္ မဟုတ္ပါ။
နိဗၺာန္မွာမူ အခ်ိန္မရွိ အခ်ိန္မျဖစ္၊
ေနရာမရွိ ေနရာမျဖစ္၊ time and space မရွိ။
နိဗၺာန္သည္ သိမ္ေမြ႕၏။ သိႏိုင္ခဲ၏။ျမင္ႏိုင္ခဲ၏။ ေတြ႕ရန္ အလြန္ ခက္ခဲ၏။ ပညာရွိတို႔၏ အရာသာ ျဖစ္၏။
ေတြးႀကံဆေနၾကေသာ စၾကာဝဠာ ရွိသည္ဆိုသည္ကား ႐ုပ္ဝတၳဳ တို႔ ျဖစ္ေနၾက ပ်က္ေနၾကျခင္းသာျဖစ္ေလ၏။
သတၱဝါ ဟုဆိုအပ္ေသာ အသက္ ဟုဆိုအပ္ေသာ သက္ရွိဟု ဆိုအပ္ေသာ အရာတို႔သည္ ႐ုပ္ဝတၳဳကို
အေျခခံလ်က္ ဗီဇဓာတ္၏ ျဖစ္ပ်က္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ေနမႈမ်ားသာ ျဖစ္၏။
အသက္ဟုဆိုရာတြင္ သက္ရွိ ဟုဆိုရာတြင္ ဗီဇ႐ုပ္တို႔ ျဖစ္ပ်က္ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲ ေနၾကျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း
ဝိညာဏေခၚ သိမႈႏွင့္ အၿမဲယဥ္တြဲ ျဖစ္ပ်က္ေနရေသာ သက္ရွိကို "သဝိညာဏက"ဟု ေခၚရပါသည္။
သိမႈမရွိေသာ ျမက္ပင္ ႏြယ္ပင္ သစ္ပင္စေသာသက္ရွိ တို႔မွာ သိမႈ မရွိၾက၍ ထိုသက္ရွိတို႔ကို "အဝိညာဏက"ဟု ေခၚရပါသည္။
ထိုသစ္ပင္ စေသာ သက္ရွိတို႔ကို သတၱဝါဟု မေခၚဆိုႏိုင္ပါ။
သတၱဝါ မဟုတ္ေသာ သက္ရွိတို ႔အပါအဝင္ ႐ုပ္ ဝတၳဳအားလုံး တို႔သည္ သတၱဝါတို႔၏ မွီရာေလာက
ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ "ဩကာသ" တည္ရာဟု မွတ္ယူရပါမည္။
ဩကာသေလာကႀကီးသည္ အစဥ္ျဖစ္ပ်က္ေနၾကသည္သာ ျဖစ္ ၏။ သတၱေလာကသည္လည္း ျဖစ္ေန ပ်က္ေနရ၏။ သိမႈ နာမ္ တရားပါ ပါဝင္ေန၍ သတၱဝါတို႔တြင္ ႐ုပ္ျဖစ္ပ်က္ နာမ္ျဖစ္ပ်က္ တည္ရာျဖစ္ပ်က္ သိမႈျဖစ္ပ်က္မ်ား အစဥ္အၿမဲ ျဖစ္လိုက္ ပ်က္ လိုက္ျဖစ္ေနၾက၏။
ထို႐ုပ္ ထိုနာမ္တို႔သည္ အလိုလို ျဖစ္လာသည္ မဟုတ္။ ဆိုင္ရာ အေၾကာင္းရွိမွ ျဖစ္ရ၏။ ဆိုင္ရာအေၾကာင္းတို႔ ေပါင္းဆုံမွသာ ျဖစ္လာ ၾက၏။
အေၾကာင္းခ်ဳပ္ၿငိမ္းေသာ္ ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္လာရေသာ
အက်ိဳးတို႔လည္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္းၾကရ၏။
႐ုပ္နာမ္ တြဲစပ္လ်က္ ျဖစ္ေန ပ်က္ေနေသာ သတၱေလာက တြင္ သတၱဝါတို႔သည္ စိတ္ေစရာ အတိုင္းျပဳမူေနၾက၏။
ဩကာသေလာကႀကီးသည္ ဥတုဟူေသာ အေၾကာင္း တရားေၾကာင့္ ျဖစ္ပ်က္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေနရ၏။
သက္ရွိတို႔သည္ ဗီဇ ဟူေသာ အေၾကာင္း တရားေၾကာင့္ ျဖစ္ ပ်က္ ၿပဳျပင္ေျပာင္းလဲေနရ၏။ သတၱဝါတို႔သည္
စိတ္ဟူေသာ အေၾကာင္း တရားေၾကာင့္ ျဖစ္ပ်က္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ သြားလာ လႈပ္ရွားေနၾကျခင္းျဖစ္၏။
ထိုထို သတၱဝါတို႔ ျဖစ္လာရျခင္းသည္ ဆိုင္ရာ သတၱဝါတို႔ ျပဳ ခဲ့ေသာ အမႈကိစၥ ကံတို႔ေၾကာင့္ ကံဟူေသာ
အေၾကာင္း တရားေၾကာင့္ ျဖစ္ပ်က္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ေမြးဖြား ေသဆုံးေနၾကရျခင္း ျဖစ္၏။
မိမိ၏ အစဥ္အၿမဲ ၿဖစ္ျခင္းသေဘာဟု ဆိုအပ္ေသာ နိယာမ တရား မ်ားတြင္ ....
၁။ ဥတု နိယာမ
၂။ ဗီဇ နိယာမ
၃။ စိတၱ နိယာမ
၄။ ကမၼ နိယာမ
တို႔တြင္
ဥတု သည္ ဩကာသေလာကတစ္ခုလုံးကို နိယာမတရား အတိုင္း ျဖစ္ေစ ပ်က္ေစ၏။
ဗီဇသည္ သက္ရွိတို႔ကို ဗီဇနိယာမအတိုင္းျဖစ္ေစ ပ်က္ေစ၏။
စိတၱနိယာမသည္ စိတ္ဦးေဆာင္လ်က္ နိယာမအတိုင္း စိတ္ကို ျဖစ္ေစ၏၊ ေစတသိက္တို႔ကို ျဖစ္ေစ၏၊ စိတၱဇ႐ုပ္ တို႔ကို ျဖစ္ေစ၏။
ကမၼနိယာမသည္ ျပဳေနဆဲေသာ္လည္းေကာင္းျပဳၿပီးသြား၍ ကံျဖစ္ သြားေသာအခါ၌ လည္းေကာင္းဆိုင္ရာအက်ိဳးကိုေပးရန္ အစဥ္ ေဆာင္လ်က္ အက်ိဳးေပးရန္ အခ်ိန္က်ေသာ္ အက်ိဳးကို ျဖစ္ေစ၏။
ထိုထို ဥတု ဗီဇ စိတၱ ကမၼ ဟူေသာ နိယာမ အားလုံးသည္
သူ႔ သဘာဝ သူ႔ သေဘာကို သူေဆာင္လ်က္ သူတို႔အလုပ္ သူတို ႔လုပ္ေနၾကသည္မွာ တရားသေဘာ ဓမၼနိယာမ အတိုင္းသာ
ျဖစ္ရ၏။
တရားသေဘာကို အဘယ္အရာမွ မလြန္ဆန္ႏိုင္။
တရားသေဘာကို အဘယ္သူမွ မလြန္ဆန္ႏိုင္။
တရားသေဘာကို မည္သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္မွ် အစိုးမရပါ၊ မပိုင္ဆိုင္ပါ၊ မိမိလိုသလိုျဖစ္လာေအာင္ လုပ္ယူလို႔ မရပါ။
တရား မည္သည္ အတၱ မဟုတ္။
အတၱ ဟူသည္ မရွိ။
တရား တို႔သည္ အနတၱသာ ျဖစ္၏။
အတၱသည္ မဟုတ္ အနတၱသာ ျဖစ္ေလ၏။
သိအပ္ေသာ တရားမ်ားမွာ .......
၁။ သခၤါရ
၂။ ဝိကာရ
၃။ လကၡဏာ
၄။ ပညတ္
၅။ နိဗၺာန္
တို႔ျဖစ္ၾက၏။
ထိုတြင္ နိဗၺာန္သည္ အရွိတရားျဖစ္၏။
နိဗၺာန္သည္ အျဖစ္တရားေတာ့ မဟုတ္။
ပညတ္သည္ အရွိတရားလည္းမဟုတ္၊
ပညတ္သည္ အျဖစ္တရားလည္းမဟုတ္။
လကၡဏာသည္ အရွိတရားဆိုသည္ထက္
အရွိတရားတို႔ကိုမွတ္သားထားေၾကာင္း အျခင္းအရာ ျဖစ္၏။
သခၤါရဟူသည္ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းတို႔ျဖင့္ မျပတ္ႏွိပ္စက္ေနေသာ ျဖစ္ပ်က္ ၿပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေနေသာ
တရားအစုျဖစ္၏။
ဝိကာရဟူသည္ သခၤါရတို႔ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ ေၿပာင္းလဲ ေဖာက္ျပန္ ေနေသာ အျခင္းအရာတို႔ ျဖစ္၏။
တရားအားလုံး၏ အႏွစ္အသား တရားကိုယ္ကို အဆီထုတ္ေသာ္ အႏွစ္ထုတ္ယူရေသာ္ ....
၁။ စိတ္
၂။ ေစတသိက္
၃။ ႐ုပ္
၄။ နိဗၺာန္
ဟူ၍ ေတြ႕သိရမွာျဖစ္ၿပီး၊
တစ္စုံတစ္ခုေသာ တရား၊
မည္သည့္တရားျဖစ္ျဖစ္၊
အလုံးစုံေသာတရားတို႔ကို စိစစ္ၾကည့္လွ်င္
စိတ္ ေစတသိက္ ႐ုပ္ နိဗၺာန္ဟူေသာ
တရားေလးပါးအတြင္းသို႔ ဝင္မည္သာ
ျဖစ္၏။
မဝင္မပါေသာ တရားသည္ အရွိတရား မဟုတ္ေသာေၾကာင့္သာ ဝင္မပါျခင္း ျဖစ္ပါမည္။
အရွိတရားမွန္လွ်င္ အနတၱသာ ျဖစ္၏။
အျဖစ္တရားမွန္လွ်င္ အနတၱသာ ျဖစ္၏။
ေလာကကိုလြန္ေျမာက္ေသာ နိဗၺာန္သည္ပင္ အနတၱျဖစ္ရာ၊
ေလာကီတြင္ ရွိရွိသမွ်တို႔သည္ အနတၱ သာ ၿဖစ္၏။
ေလာကသည္ အနတၱသာ ျဖစ္၏။
ေလာကသည္ အဘယ္နည္း?
ေလာကျဖစ္ေၾကာင္းသည္ အဘယ္နည္း?
ေလာကခ်ဳပ္ရာသည္ အဘယ္နည္း?
ေလာကခ်ဳပ္ေၾကာင္းအက်င့္သည္ အဘယ္နည္း?
ေလာကသည္ ခႏၶာသာ ျဖစ္၏။
ေလာကသည္ ပၪၥဳပါဒါနကၡႏၶာသာ ျဖစ္၏။
ေလာကျဖစ္ေၾကာင္းသည္ ကာမတဏွာ ဘဝတဏွာ ဝိဘဝတဏွာ တဏွာ ဟုဆိုအပ္ေသာ သမုဒယသာ
ျဖစ္၏။
အေၾကာင္းခ်ဳပ္လွ်င္ အက်ိဳးခ်ဳပ္ရေလရာ တဏွာခ်ဳပ္ေသာ္
သမုဒယခ်ဳပ္ေသာ္ ေလာကလည္း ခ်ဳပ္ရ၏။
သမုဒယခ်ဳပ္ေသာ္ ေလာကအဆုံး ေရာက္၏။ ေလာကခ်ဳပ္ရာသည္ နိဗၺာန္ ျဖစ္၏။
ေလာကခ်ဳပ္ရာသည္ နိေရာဓ ျဖစ္၏။
ေလာကခ်ဳပ္ရာသည္ ဝိရာဂ ျဖစ္၏။
ေလာကခ်ဳပ္ေၾကာင္း အက်င့္ေကာင္းသည္ အဂၤါရွစ္ပါး ရွိေသာ အက်င့္လမ္းေကာင္း အ႒ဂႋေကာ မေဂၢါ ဟုဆိုအပ္ေသာ
မဂၢင္ရွစ္ပါး အက်င့္ျမတ္ မဇၩိမပဋိပဒါ အလယ္အလတ္က်င့္စဥ္
သီလ-သမာဓိ-ပညာ သိကၡာက်င့္စဥ္ျမတ္ ျဖစ္ပါသည္။
ထိုက်င့္စဥ္ျမတ္၏ ဦးေသွ်ာင္ ဦးေဆာင္တရား ေခါင္းေဆာင္မွာ သမၼာဒိ႒ိ ျဖစ္၏။
သမၼာဒိ႒ိ၏ အေျခခံ အသိအျမင္မွာကမၼႆကတာ သမၼာဒိ႒ိျဖစ္၏
သမၼာဒိ႒ိသည္....
၁။ ကမၼႆကတာ သမၼာဒိ႒ိ
၂။ ဈာန သမၼာဒိ႒ိ
၃။ ဝိပႆနာ သမၼာဒိ႒ိ
၄။ မဂၢ သမၼာဒိ႒ိ
၅။ ဖလ သမၼာဒိ႒ိ
၆။ ပစၥေဝကၡဏာ သမၼာဒိ႒ိ ဟူ၍ ရွိၾကရာ
မဂၢသမၼာဒိ႒ိ သည္ မဂ္ခဏ၌ အထင္အရွား ျဖစ္၏။
ဖလသမၼာဒိ႒ိသည္ ဖိုလ္ခဏ ႏွင့္ ဖလသမာပတ္တို႔တြင္ ျဖစ္၏။
ပစၥေဝကၡဏာသမၼာဒိ႒ိသည္ ဖိုလ္အထတြင္ ဖိုလ္မွအထတြင္ ဖိုလ္မွ အထြက္တြင္ ျဖစ္၏။
ဈာနသမၼာဒိ႒ိသည္ ဈာန္ခဏ ႏွင့္ ဈာန္ဝင္စားေနစဥ္တို႔တြင္ ျဖစ္၏။ ဝိပႆနာသမၼာဒိ႒ိသည္ဝိပႆနာ
စစ္စစ္ျဖစ္ေနစဥ္တြင္ ျဖစ္၏။
ၿခဳံငုံသုံးသပ္ရေသာ္ ...
ကမၼႆကတာသမၼာဒိ႒ိသည္ အေျခခံသမၼာဒိ႒ိ ျဖစ္၏။
ကမၼႆကတာဉာဏ္ ကမၼႆ ကတာ အသိကမၼႆက တာသမၼာဒိ႒မွ် မရွိေသာသူသည္နိဗၺာန္ႏွင့္ လြန္စြာေဝးကြာလွေတာ့၏။
ကမၼႆကတ - ကံစီမံသည့္အတိုင္းျဖစ္ရျခင္း
- အေၾကာင္းက စီမံလိုက္သည့္အတိုင္း ျဖစ္ရျခင္း
တစ္ေလာကလုံးသည္ အေၾကာင္း ႏွင့္ အက်ိဳးသာျဖစ္၏။
အေၾကာင္းလည္း အနတၱ .. အက်ိဳးလည္း အနတၱ ျဖစ္၏။
အတၱ မဟုတ္ အနတၱသာ ျဖစ္၏။
Crd ... Nyinyiaung Nyinyiaung
Original Uploader
Comments
Post a Comment