အေမ ကုိ ထမင္း တစ္နပ္ ေက်ြးရုံနဲ႔ ေအာင္ျမင္သြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ (သုိ႔မဟုတ္) ဦးသုခ

ကုိလုိနီေခတ္တုန္းက ဧရာဝတီတုိင္းေဒသႀကီး က်ိဳက္လတ္ ၿမိဳ႕မွာ သိန္းေမာင္ ဆုိတဲ့ စာေပ ဝါသနာရွင္ လူငယ္ တစ္ေယာက္ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ သိန္းေမာင္ မွာ အေမတစ္ခု သား တစ္ခုျဖစ္လုိ႔ အုိမင္း မစြမ္းျဖစ္ေနတဲ့ မိခင္ အုိႀကီးကုိ လုပ္ေကြ်းျပဳစုေနခဲ့ရတယ္။ 

နယ္ၿမိဳ႕မွာေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေပမယ့္လည္း တစ္ေန႔မွာ ေအာင္ျမင္တဲ့ စာေရး ဆရာ ၿဖစ္ရမယ္လုိ႔ ရည္ မွန္းခ်က္ႀကီးႀကီးမားမား ရွိခဲ့တယ္။ ရည္မွန္းခ်က္ကုိ မစြန္႔လႊတ္ႏုိင္တဲ့ အဆုံး သိန္းေမာင္ဟာ ရန္ကုန္ကုိ သြားခ်င္တဲ့ အေၾကာင္း မိခင္ဆီကုိ အသိေပးလာတယ္။

“အေမ သားတုိ႔လုိ အႏုပညာ ဝါသနာပါသူေတြ အတြက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဟာ ေအာင္ေျမျဖစ္လုိ႔ ရန္ကုန္ ကုိ သြားခ်င္တယ္”

“ဘယ္လုိေျပာလုိက္တာလဲ ငါ့သားရယ္… ၾကံၾကံ ဖန္ဖန္ကြယ္ တုိင္းျပည္ႀကီးက မွ ေခတ္အခါ မေကာင္းေသးတာ၊ အေမကလည္း ရွစ္ဆယ္နား ကပ္ေနၿပီ အေမက သားကုိ အားကုိးေနတာ၊ ငါ့သားေလး ရန္ကုန္ကုိသြားရင္ ဘယ္သူ႔ကုိ အားကုိး ရမလဲ”

“ဟာ . . . နားမလည္ဘူး အေမရယ္၊ သား ကေတာ့ ရန္ကုန္ကုိ သြားျဖစ္ေအာင္ သြားမွာပဲ ။ ရည္မွန္းခ်က္ ေတာ့ အပ်က္မခံႏုိင္ဘူး သြားၿပီ အေမေရ . . သြားၿပီ ၊ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားတဲ့ စာေရးဆရာ တစ္ေယာက္ မျဖစ္မခ်င္း သား က်ိဳက္လတ္ ကုိ ျပန္မလာေတာ့ဘူး”

အေမ့ဆီကုိ အားရ ပါးရ ေၾကြးေၾကာ္ၿပီးေတာ့ သိန္းေမာင္ ရန္ကုန္ကုိ ထြက္လာခဲ့တယ္။ ရန္ကုန္မွာ သုံးႏွစ္သုံးမုိး ၾကာခဲ့ေပမယ့္ သိန္းေမာင္ခမ်ာ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားတဲ့ စာေရးဆရာျဖစ္ဖုိ႔ ေနေနသာသာ စားဖုိ႔ေသာက္ဖုိ႔ေတာင္ အႏုိင္ႏုိင္ ။

 ေဆာင္းပါးေတြ၊ ဝတၳဳတုိေတြ၊ ကဗ်ာေတြ ေရးၿပီး မဂၢဇင္းေတြမွာ ပုိ႔ခဲ့ေပမယ့္ အေရြးမခံရ။ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ ကပ္ေန၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ကပ္ေန ကပ္စားခဲ့ရတယ္။ ေရႊတိဂုံဘုရား အေရွ႕ဘက္မုဒ္မွာ ရွိတဲ့ ဆုိင္တစ္ဆုိင္မွာ ထမင္းစားေနတုန္း သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ကုိ သိန္းေမာင္ ၾကားခဲ့လုိက္တယ္။

“ေအး . . ေအး . . . အုိ ေတးဆိုေပးကာ အိပ္ပါလူေလး မယ့္ရင္ေသြး စိတ္ေအးခ်မ္းသာ အိပ္ပါေတာ့လား . . . သိပ္ပါေသာ္မွ အိပ္ခါေပ်ာ္သပါ့ သားလွေလးရဲ့ မ်က္နာ မိခင္မာတာ တစ္စိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္းသာ ႏွလံုးအိမ္တြင္း ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ တစ္ဖ်ပ္ဖ်ပ္ ရိုက္ခတ္ေပၚလာျပန္တာ သီတာေရစင္ ပမာ တစ္သြင္သြင္ စီးက်ေလတာ”

ေကာင္းလုိက္တဲ့ သီခ်င္းေနာ္။ ဘယ္သူေရးလုိ႔ ဘယ္သူ ဆုိတာပါလိမ့္။ “သီတာေရစင္” သီခ်င္းအေၾကာင္းကုိ ေတြးေနရင္း သိန္းေမာင္ ရဲ႕မ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာတယ္။ ေၾသာ္ . . အေမ့ အသက္အရြယ္ ခုႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ လုိ႔ ရွစ္ဆယ္နားကပ္၊ မ်က္စိ ကလည္း မႈန္၊ နားကလည္း ထုိင္း ၊ ခါးကလည္း ကုိင္းလုိ႔ ပါး ရည္ နားရည္ ကလည္း တြန္႔ေနပါၿပီ အေမရယ္ အခုခ်ိန္မွာ အေမ တစ္ေယာက္ ဘယ္လုိေနလုိ႔ ဘယ္လုိစားပါလိမ့္။ 

အေမ့ကုိ စြန္႔ခြာၿပီး ရန္ကုန္ကုိ ထြက္လာလုိက္တာ သား မွားလုိက္တာ အေမ။ သားမုိက္နဲ႔ ေဝးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အေမ တစ္ေယာက္ ဘယ္သူ႕ကုိ အားကုိးလုိ႔ ဘယ္လုိ ေနတာလဲ အေမ။ သားမုိက္ကုိ ခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔ အေမ။ 

အေမ ရယ္ အေမ မေသခင္မွာ စိန္ေရႊ ပတၱျမား၊ အိမ္ေျမျခံကားေတြနဲ႔ တင့္ေတာင့္တင့္တယ္မထား ႏုိင္ရင္ေတာင္ ထမင္းတစ္နပ္ကုိ ဖြယ္ဖြယ္ ရာရာ ေကြ်းႏုိင္ရင္ သားေက်နပ္ပါၿပီ အေမ။ “သီတာေရစင္” သီခ်င္းတစ္ ပုဒ္ေၾကာင့္ အႏွစ္ႏွစ္ အလလ ေမ့ေလ်ာ့ေန တဲ့ အေမ့ ကုိ သိန္းေမာင္ သတိရလာၿပီး က်ိဳက္လတ္ကုိ ျပန္သြားခဲ့တယ္။

သိန္းေမာင္ ဒုလႅဘရဟန္း ဝတ္ၿပီး အေမ မုဆုိးမႀကီးကုိ ဆြမ္းခံေကြ်းခဲ့တယ္။ လူထြက္ၿပီး အေမ့ ကုိ လုပ္ေကြ်း တယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ မိခင္ျဖစ္သူက သိန္းေမာင္ ကုိ ေမးတယ္။

“ ငါ့သား သိန္းေမာင္ ရန္ကုန္ကုိ သြားခ်င္ေသးလား”

“ ေၾသာ္ အေမရယ္ အေမခြင့္ျပဳရင္ သြားခ်င္တာေပါ့။ အေမ ခြင့္မျပဳဘဲနဲ႔ေတာ့ သား မသြားေတာ့ပါဘူး အေမ ရယ္”

“ကဲ . . သား အေမ့ဆီ လာ။ အေမ့ရဲ႕ေျခဖမုိးကုိ သားရဲ႕ နဖူးနဲ႔  ဦးသုံးႀကိမ္တုိက္ၿပီး ကန္ေတာ့”

သိန္းေမာင္ စိတ္ပါ လက္ပါနဲ႔ မိခင္ကုိ ကန္ေတာ့ လုိက္တယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ မိခင္ျဖစ္သူက သိန္းေမာင္ ရဲ႕ နဖူးျပင္မွာ လက္ဝါး တင္ၿပီးေတာ့ ဆုေပးလုိက္တယ္။

“အေမ့ရဲ႕ေျခဖမုိးကုိ ဦးသုံးႀကိမ္တုိက္ၿပီး ကန္ေတာ့တဲ့ ငါ့သား ၊ အေမ့ကုိ ဆြမ္းခံေကြ်းတဲ့ ငါ့သား ၊ အေမ့ ကုိ ျပဳစု လုပ္ေကြ်းတဲ့ ငါ့သား အခုခ်ိန္က စၿပီး ေရာက္ေလရာ အရပ္မွာ တုိက္မယ့္ ခလုတ္ ဆုတ္ပါေစ၊ တုိးမယ့္ ကန္သင္း ရွင္းပါေစ၊ ေတြ႕မယ့္ေဘး ေဝးပါေစ၊ ငါ့သား သိန္းေမာင္ ၾကံတုိင္းေအာင္လုိ႔ ေဆာင္တုိင္း ေျမာက္ပါေစ လုိရာ ဆႏၵေတြ ျပည့္ဝပါေစေတာ္”

ဒီတစ္ေခါက္မွာေတာ့ မိခင္ျဖစ္သူက ေမတၱာေတြ၊ ဆုေတြ အျပည့္အဝ ေပးလုိက္တယ္။ သိန္းေမာင္ ရန္ကုန္ကုိ ျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ေအဝမ္း ဦးတင္ေမာင္နဲ႔ ေတြ႕ဆုံၿပီး “ခ်စ္အႏုျမဴ” ရုပ္ရွင္ ဇာတ္ကား ကေန စ တင္ ၿပီး ဒါရုိက္တာ သိန္းေမာင္ ဆုိၿပီး နာမည္ေက်ာ္လာခဲ့ပါတယ္။ 

စာေရးဆရာတစ္ပုိင္း ဒါရုိက္တာ တစ္ပုိင္းျဖစ္လုိ႔ ရုပ္ရွင္ ထုတ္လုပ္ေရးေတြ စာအုပ္တုိက္ေတြရဲ႕ ကမ္းလွမ္းမႈေတြေၾကာင့္ အခ်ိန္တုိ အတြင္းမွာ ႏုိင္ငံေက်ာ္ သိန္းေမာင္ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ အခုေရးသားခဲ့တဲ့ က်ိဳက္လတ္သား သိန္းေမာင္ ဆုိတာ တစ္ၿခားလူ မဟုတ္ပါဘူး။ စာေရးဆရာ ဒါရုိက္တာ အကယ္ဒမီမ်ားရွင္ ဘဘ ဦးသုခ ပဲျဖစ္ပါတယ္။

“Mother’s Day”မွာေတာ့ စာေပေဟာေျပာပြဲေတြမွာ ဘဘ ဦးသုခေျပာေလ့ရွိတဲ့ စကား တစ္ခြန္းနဲ႔ ပဲ နိဂုံး ခ်ဳပ္ခ်င္ပါတယ္။

“ကမၻာႀကီး ကမၻာႀကီးေတြကို အာဒံနဲ႔ ဧဝ ကပဲ စတယ္လို႔ ေျပာေျပာ . . . ျဗဟၼာႀကီးေလးဦး က စတယ္ပဲေျပာေျပာ . . . သူတုိ႔ထဲမွာ အေမ ဆိုတဲ့ ဣတၳိလိင္ ပါလာလုိ႔သာ ကမၻာႀကီးက အဆက္မျပတ္ ဘဲနဲ႔ ဒီေန႔အထိ က်ေနာ္တို႔ အထိ သားစဥ္ေျမးဆက္ေတြ ျဖစ္လာတယ္ မဟုတ္လား အေမ . . . 

အေမ မွန္သမွ် ဘာသာျခား လူမ်ဳိးျခား ရယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ မရွိဘူးအေမ  . . . သားသည္ အေမ တစ္ေယာက္ဟာ အေမ ပါပဲ အေမ . . . သူက ယုတ္ညံ့လို႔ . . . . သူက လူမ်ဳိးျခားမို႔လို႔ . . . . သူက ဘယ္ဘာသာ မို႔လို႔ မဟုတ္ပါဘူး အေမ မဟုတ္ပါဘူး ...

ကြ်န္ေတာ္ျမင္တာျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ေျပာဦးမယ္ ကြ်န္ေတာ္ လြန္သြားမလား . .မလြန္ပါဘူး အေမ ကြ်န္ေတာ္ စဥ္း စားထားျပီးမွ ေျပာတာပါ အေမ မွန္ရင္ေလ နားနဲ႔ မနာ ဖဝါးနဲ႔နာ ေျပာလိုက္ ပါရေစေတာ့ . . . အေမဟာ ကြ်န္ေတာ့္ လက္ထက္ထဲမွာ ကြ်န္ေတာ့္ မ်က္စိေအာက္မွာပဲ မိန္းမရႊင္ျဖစ္ေနပါေစ . . . အေမဟာ အေမပါပဲ အေမ”

အကုိးအကား – “ဘယ္သူၿပိဳင္လုိ႔ လွပါႏုိင္”တရားေတာ္
– ဦးသုခ အထုပၸတၱိ

Credit_ေက်ာ္စိုးေအာင္ www.akayar.com
Share From

Source