ပုဂံ က်ိန္စာႏွင့္ ဘုရား ကၽြန္မ်ား
ကၽြန္ ဟုဆိုလိုက္သည္ႏွင့္ လူသား တစ္ေယာက္ကို အေနအစား ဆင္းရဲ စြာ ထားကာ ခြန္အားကုန္ ေခၽြးသံ ရႊဲရႊဲ ခိုင္းေစၿပီး တိရိစၧာန္ တစ္ေကာင္ပမာ ႏွိပ္စက္ ညႇင္းပန္းခံၾကရသည့္ အျပင္ အနိမ့္က် အခက္ခဲဆုံး အလုပ္ မ်ား လုပ္ကိုင္ ၾကရသည္ ဟု အေတာ္မ်ားမ်ား နားလည္ၾက ပါလိမ့္မည္။
ပုဂံေျမေပၚ၌ ဘုရားေစတီေပါင္း မ်ားစြာ တည္ရွိေလရာ အနီးစပ္ဆုံး ရာဇကုမာရ္ေက်ာက္စာ အရ ကၽြန္ (၃) ရြာ အား လႉဒါန္း သည္ဟု ေဖာ္ျပပါရွိေလ သျဖင့္ ကၽြန္ သည္ မပါ မျဖစ္ေသာ လူတန္းစား တစ္ရပ္ ျဖစ္ေန သည္ ကို ေတြ႕ရသည္။
သစၥာေလးပါး ၊ မဂၢင္ရွစ္ပါး ၊ ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါး ၊ ကံ ကံ၏ အက်ိဳး ၊ နိဗၺာန္ ဟူေသာ ေမတၱာ အေျခခံ သည့္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာ ဗုဒၶ ဘုရားေဟာႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ ခက္ထန္ၾကမ္း တမ္း လွေသာ ကၽြန္ သည္ ဘုရားမ်ားႏွင့္ မည္ကဲ့သို႔ ဆက္စပ္ေနပါသနည္း ဆိုသည္ကား မ်ားစြာ စိတ္ဝင္စား ဖြယ္ ေကာင္းလွပါသည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ ကၽြန္ျဖစ္ရပါသနည္း။ မည္သူက မည္သည့္ နည္းျဖင့္ ခိုင္းေစကာ ဘုရားေက်ာင္း ကန္မ်ား ႏွင့္ မည္သို ႔မည္ပုံ ဆက္စပ္ ေနပါသနည္း ။ ၎တို႔တြင္ လူ႔သား အခြင့္ ေရး မည္သို႔ ရွိၾကသနည္း စသည္တို႔အား ေက်ာက္စာမ်ားကို မွီ၍ ခန္႔မွန္း တင္ျပ လိုက္ပါသည္။
♢ ကၽြန္ ဟူေသာ ေဝါဟာရ ♢
- ကၽြန္ သည္ မြန္ဘာသာတြင္ (ကေလာန္) မွ၎ ၊ ျမန္မာ ဘာသာတြင္ (ကႅဝန္) သို႔ (က်ဝန္) ဟူေသာ စကားတို႔ မွ ၎ ေရြ႕လ်ား ဆင္းသက္လာဟန္ တူပါသည္။ မြန္ဘာသာ အရ (ကေလာန္) သည္ အလုပ္အကိုင္ ဟု အနက္ရ သျဖင့္ လုပ္ရ ကိုင္ရ သူဟု ယူဆရသည္။ အလုပ္ၾကမ္း ေအာက္ေျခသိမ္း ကို (ကေလာန္ တေမာက္) ဟု ေခၚသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ကၽြန္ျဖစ္ရပါသနည္း။
♢ ကၽြန္ျဖစ္ရျခင္း အေၾကာင္းတရားမ်ား♢
ဓမၼသတ္က်မ္း အရ ကၽြန္ (၉) မ်ိဳး မွ (၁၂) မ်ိဳးထိ ရွိသည္။ အၾကမ္းအားျဖင့္ ဆိုရလၽွင္ ...............
- ေႂကြး မဆပ္ႏိူင္၍ ကၽြန္ျဖစ္သည္။
- စစ္သုံ႔ပန္းေၾကာင့္ကၽြန္ျဖစ္သည္။
- ေဘးဥပါဒ္ ၊ ေသဒဏ္မွ ကယ္ခံရ၍ ကၽြန္ျဖစ္သည္။
- ဘဝကို ဒူးေထာက္၍ ကၽြန္ျဖစ္သည္။
- အေပါင္ခံ၍ ကၽြန္ျဖစ္သည္။
- ေငြျဖင့္ ဝယ္ယူ ခံရ၍ ကၽြန္ျဖစ္သည္။
- မိလာဖလာေၾကာင့္ ကၽြန္ျဖစ္သည္။
- ေဆြမ်ိဳးထဲမွ ဆင္းရဲသျဖင့္ကၽြန္ျဖစ္ရသည္။
- ခိုးမႈေၾကာင့္ တရားႏိူင္၍ ကၽြန္ျဖစ္ရသည္ ။
- ႏႈတ္လြန္ မႈေၾကာင့္ ကၽြန္ျဖစ္ရသည္။
- အမႈျဖစ္၍ တရားရႈံးကာ ကၽြန္ျဖစ္ရသည္။
- ထမင္းေကၽြးေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ခံသည္။ (ယေန႔ေခတ္ ဝင္ေငြ နည္းပါးစြာရေသာ အလုပ္ကို ထမင္းစားကၽြန္ခံ အလုပ္ဟု ေျပာဆို ခိုင္းႏိူင္းသည္။)
ပုဂံ ကၽြန္ကို အၾကမ္းအားျဖင့္ ပုဂၢလိက ကၽြန္ႏွင့္ ဘုရားကၽြန္ ဟူ၍ခြဲျခား လိုပါသည္။
♢ ပုဂၢလိက ကၽြန္မ်ား အေၾကာင္း အနည္းငယ္ေျပာရလၽွင္ ♢
ကၽြန္ သည္ အေခၽြအရံ ၊ အေဆာင္အေယာင္ သေဘာ ျဖစ္သျဖင့္ ကၽြန္ မ်ားမ်ား ပိုင္ဆိုင္ျခင္းကား သခင္ ၏ ဂုဏ္ျဒပ္ႀကီးမားမႈ ကို ျဖစ္ေစသည္။ ဘုရင္ သည္ ကၽြန္ အမ်ားဆုံး ပိုင္ဆိုင္သူ ျဖစ္သည္။ သခင္ ၏ လယ္ယာ စီးပြားေရး စသည္ တို႔ကို လုပ္ကိုင္ေပးရသည္။
ပုဂံေခတ္ ၌ ပုဂၢလိက ကၽြန္ မ်ားကို ဝယ္ယူရာတြင္ - .....
ကၽြန္ တစ္ဦးလၽွင္ ေငြ ၃၅ က်ပ္
ျမင္းတစ္ေကာင္ႏွင့္ လဲလွယ္လၽွင္ - ၃၀ ေယာက္
ဆင္ တစ္ေကာင္ႏွင့္ လဲလွယ္လၽွင္ - ၆၆ ေယာက္
ႏႈန္းျဖင့္ အေရာင္းအဝယ္ျပဳလုပ္သည္။
ဝယ္ယူၿပီးလၽွင္ ဝန္ခံခ်က္ သေဘာတူညီမႈ ရယူကာ တံဆိပ္ႏွိပ္ျခင္း၊ ေက်ာက္စာေရးထိုးျခင္း တို႔ ျပဳလုပ္ကာ ဝယ္ယူသူမွ စားပြဲေသာက္ပြဲ လုပ္ေပးရသည္။ ကၽြန္ပိုင္ရွင္သည္ ကၽြန္တို႔၏ စားဝတ္ေနေရး က်န္းမာေရး အစအဆုံး တာဝန္ယူထား သျဖင့္ ကၽြန္တို႔၏ ဘဝေနာင္ေရး စိတ္ ေအး ရသည္။ မိသားစုႏွင့္ ေနထိုင္ခြင့္ရွိသည္။
ရဟန္း၊ သာမေဏ၊ သီလရွင္ ဘဝ ခံယူခြင့္ ရွိၾကသည္။ သခင္ေသဆုံးလၽွင္ လယ္ယာမ်ား လႊဲေျပာင္းေပး သည္။ ကၽြန္ တန္ဖိုး ေပးေလ်ာ္ႏိူင္လၽွင္ ကၽြန္ အျဖစ္မွ လြတ္ေျမာက္ကာ သခင္ စီးပြားေရး မေကာင္း လၽွင္ ကၽြန္ မ်ားကို လႊတ္လပ္ခြင့္ ေပးသည္။
ပုဂံေခတ္တြင္ လူတန္းစား ခြဲျခား ခံရသူမ်ား ရွိခဲ့သည္။ ၎တို႔မွာ.................
၁။ ဖုန္းေတာင္း ယာစကာ
၂။ သူဖုန္းစား
၃။ ကယ္ပါ (ကယ္ပါယူပါ ေအာ္ကာ ေတာင္းခံသူ)
၄။ သူေတာင္းစား
၅။ ကၽြန္သီးေတာ္
၆။ သင္ခ်ီ (ကပၸိယ)
၇။ သင္လြင္ (သင္ခ်ီ ၏ လက္ေထာက္ျဖစ္ဟန္)
၈။ သုဘရာဇာ (မသာအရာတြင္ ဘုရင္)
၉။ ဖက္ခြက္စား (ပလႅင္ေပၚရွိ ထမင္းက်န္စားသူ)
၁၀။ ဒြန္စ႑ား (မသာထင္းႏွင့္ မသာမီးရႈိ႔သူ)
၁၁။ စ႑ာလ (စႏၵာယဆြဲသူ)
၁၂။ ခြာသာ (ခဝါသည္)
၁၃။ ပန္းမႈိက္က်ဳံး (အညစ္အေၾကး သြန္ရသူ)
၁၄။ ေသြးမစြန္း
ဟူ၍ ရွိခဲ့သည္။ ဤ လူအမ်ိဳးအစား ၁၄ မ်ိဳး အနက္ ဘုရားကၽြန္သည္ မည္သည့္ အမ်ိဳးအစား တြင္ပါဝင္ ပါ သနည္း ။
၂။ သူဖုန္းစား
၃။ ကယ္ပါ (ကယ္ပါယူပါ ေအာ္ကာ ေတာင္းခံသူ)
၄။ သူေတာင္းစား
၅။ ကၽြန္သီးေတာ္
၆။ သင္ခ်ီ (ကပၸိယ)
၇။ သင္လြင္ (သင္ခ်ီ ၏ လက္ေထာက္ျဖစ္ဟန္)
၈။ သုဘရာဇာ (မသာအရာတြင္ ဘုရင္)
၉။ ဖက္ခြက္စား (ပလႅင္ေပၚရွိ ထမင္းက်န္စားသူ)
၁၀။ ဒြန္စ႑ား (မသာထင္းႏွင့္ မသာမီးရႈိ႔သူ)
၁၁။ စ႑ာလ (စႏၵာယဆြဲသူ)
၁၂။ ခြာသာ (ခဝါသည္)
၁၃။ ပန္းမႈိက္က်ဳံး (အညစ္အေၾကး သြန္ရသူ)
၁၄။ ေသြးမစြန္း
ဟူ၍ ရွိခဲ့သည္။ ဤ လူအမ်ိဳးအစား ၁၄ မ်ိဳး အနက္ ဘုရားကၽြန္သည္ မည္သည့္ အမ်ိဳးအစား တြင္ပါဝင္ ပါ သနည္း ။
♢ဘုရားကၽြန္ ဆိုသည္မွာ♢
အဆိုပါ လူတန္းစား (၁၄) မ်ိဳး အနက္မွ ကၽြန္သီးေတာ္ သည္ ဘုရားကၽြန္ျဖစ္ၿပီး အထက္ေဖာ္ျပပါကဲ့သို႔ ၾကမ္းတမ္း ခက္ထန္ေသာ ကၽြန္မ်ိဳး မဟုတ္ သလို ဂုဏ္ငယ္ သည္၊ ယုတ္ညံ့သည္ဟုလည္း မယူဆသင့္ပါ။
ဘုရားကၽြန္ တြင္ မုဆိုးဖို ၊ မုဆိုးမ မ်ား အမ်ားဆုံးေတြ႕ရသည္။ ေက်ာက္စာမ်ားတြင္ ငတုတ္ဖုတ္ ဟု ေရးထိုးရာတြင္ ဖုတ္ သည္ မုဆိုးဖိုလ္ကို ဆိုလိုကာ ၊ ကၼယ္ ဟူေသာ စကားအရ ကၼယ္သည္ မုဆိုးမ ကို ဆိုလိုသည္။
ျမန္မာ စကားတြင္ ကံမဲ့သူ ဟု အနက္ ျပန္သည္။ ကံမဲ့သူ ခိုကိုးရာမဲ့သူ တို႔ ေက်ာင္းအရိပ္ကို ခိုလႈံသူ ျဖစ္ေလသည္။ ပုဂံေခတ္၌ ထမင္း တစ္ႏွပ္စား ရရန္ သိပ္ မခက္ခဲလွပါ။
ပုဂံ ဘုရားေက်ာင္း ဒကာ တို႔သည္ ဘုရားတည္ ေက်ာင္းေဆာက္ရာတြင္ ေရရွည္ ရပ္တည္ေရး အတြက္ သံဃာေတာ္မ်ားအား အလုပ္ေကၽြးျပဳ ရန္ ဘုရား ပ်က္စီး ယိုယြင္းမႈ ထိန္းသိမ္း၍ ဘုရားေဝယ်ာဝိစၥ ျပဳလုပ္ေပး ႏိူင္ရန္ ၊ လိုအပ္ေသာ ဝင္ေငြႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ား ဆြမ္းကိစၥ ၊ ဘုရားကၽြန္ မ်ား စားဝတ္ေနေရး အတြက္ လယ္ယာ မ်ားပါ တစ္ပါတည္း ထည့္ဝင္ လႉဒါန္းသျဖင့္ ေက်ာင္း၌ အမႈ ရသူျဖစ္ေစ ၊ အမႈ မရသူျဖစ္ေစ အတန္တန္ ဆင္ျခင္ ၍ စားေစဟု ေက်ာက္စာ၌ ေရးထိုး သျဖင့္ တစ္ဝမ္း တစ္ခါး လွႏိူင္သည္။
ကိုယ္လႉေသာ ဘုရားအား မလႉႏိူင္သူတို႔ ၾကည့္ရႈကာ ကုသိုလ္လည္းရ ဝမ္းလည္းဝ သေဘာမ်ိဳး အျခားတစ္ ဖက္တြင္ လည္း ခိုကိုးရာ မဲ့သူတို႔ ၏ အနာဂတ္ စိတ္ေအး ရေစကာ ၎တို႔အား ဘဝတစ္ခု ထူေထာင္ေပး ေသာ သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္ေစသည္။
ဘုရားကၽြန္ သည္ ဘုရားေဝယ်ာ ဝိစၥ လုပ္ရန္ ၊ ဘုရား ဆြမ္းေတာ္၊ ေရခ်မ္းတင္၊ ပန္းလႉရန္ သာမက ပိဋကတ္ ေတာ္မ်ား မပ်က္စီး မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းရသည္။ ထက္ထက္ျမက္ျမက္ အမႈထမ္းရ သျဖင့္ ျမတ္ရကၽြန္ေခၚျပန္ သည္။
ပုဂံ ဘုရားမ်ားမွ ကၽြန္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ေက်ာက္စာ အခ်ိဳ႕ကို ထုတ္ႏႈတ္ၾကည့္မည္ဆိုလၽွင္ ကၽြန္ လႉ ရျခင္း အေၾကာင္းမွာ တဏွာကၽြန္၊ တဏွာေတာတြင္ ရွိေနသမၽွ နိဗၺာန္သို႔ ရုန္း မထြက္ႏိူင္ ၊ ထို တဏွာကၽြန္ ဘဝ မွ ေတာ္လွန္၍ တူေသာ အက်ိဳး ရလိုျခင္းငွာ ကၽြန္လႉျခင္း ျဖစ္သည္။
သာသနာသစ္ ထြန္းကားျပန္႔ပြားခါစ ၾကည္ညိဳ သဒၵါပြားၾကလြန္းၿပီး သူတစ္ပါးအား ကၽြန္အျဖစ္ လႉဒါန္း ျခင္းထက္ မိမိကိုယ္ တိုင္ႏွင့္ သားမယား ကိုပါ ကၽြန္ အျဖစ္ လႉဒါန္းရျခင္းကို ျမတ္သည္ဟု ယုံၾကည္ ၾကသည္။
သို႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕ေသာ ဘုရားကၽြန္ တို႔သည္ ရဟန္းမ်ားႏွင့္ ေနရဖန္ မ်ားလာၿပီး အဆင္ေျပ သျဖင့္ ပင္ပင္ပန္း ပန္း လုပ္ကိုင္ၾကရသည္ကို ေၾကာက္ရြံ႕လာ ၾကသည္။ မာန မရွိ စာေပက်မ္းဂန္မ်ား နားေထာင္ဖန္ မ်ားလာကာ စိတ္ဓာတ္ ေပ်ာ့လာၾက သည္။ အလႉရွင္တို႔ လယ္ယာ မ်ားကို လႉဒါန္းျခင္း ကို ရဟန္းေတာ္ မ်ားက စီမံ ခန္႔ခြဲ ရသည္။
မင္းေျပာင္း မင္းလႊဲ ျဖစ္လာခ်ိန္တြင္ ဘုရင္ မ်ားက ကၽြန္သီးေတာ္ မ်ား မကယ္ႏိူင္ ရဟန္းမ်ား အေၾကာင္း ေၾကာင္းေၾကာင့္ လယ္ယာမ်ား လက္လႊတ္ ရခ်ိန္တြင္ ဘုရားကၽြန္မ်ားလည္း ရရာ အလုပ္လုပ္ ရေလသည္။ အလုပ္ လုပ္လိုသူ မ်ားသည္ အမ်ားသူငွာ မလုပ္ လိုေသာ အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္လာၾကသည္။ အစြယ္ က်ိဳးေသာေႁမြ ၊ ေျခက်ိဳး ေသာႏြား ဒြန္းစ႑ား ဆိုသည့္ အတိုင္း ေလာင္းရိပ္ မိထားသူတို႔မွာ မူ ေတာင္းရမ္း စားေသာက္ရင္း ဘဝ ကို ဒူးေထာက္ ၾကသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ လူတန္းစား ခြဲျခား ခံရသည့္ ဖုန္းေတာင္းယာစကာ ၊ သူေတာင္းစား ၊ ကယ္ပါ အစရွိေသာ အ ထက္ တြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္ လူတန္းစား ခြဲျခားခံရသူ ေအာက္ဆုံးလႊာ လူတန္းစားမ်ား ျဖစ္သြား ၾကကုန္ေလေတာ့သည္။ မသမာသူ တို႔က ကၽြန္မ်ား ထြက္ေျပးမည္ စိုးသျဖင့္ မေတာင္းစားလ်င္ ႏူသည္ ဟု ေျခာက္ လွန္႔ ထားေသာ စကားကို တစ္ကယ္ ထင္မွတ္ ၾကၿပီး ေၾကာက္ရြံ႕ၾကသည္။
၎၏ အက်ိဳးဆက္ ကား သူေတာင္းစား မ်ိဳးရိုး အျဖစ္သာ ယေန႔ခ်ိန္ထိ က်န္ေန ေလေတာ့သည္။ စင္စစ္အားျဖင့္ မည္သည့္ ပုဂံေက်ာက္စာ ကမၽွ ဘုရားကၽြန္ မ်ားကို က်ိန္စာ တိုက္ထားသည္ကို မေတြ႕ရပါ။
ျမန္မာ သကၠရဇ္ ၁၃၀၉ ခုႏွစ္ ၊ ျပာသို လျပည့္ေက်ာ္ ၉ ရက္ တနဂၤေႏြေန႔ တြင္ ျမန္မာႏိူင္ငံ သမၼတ စဝ္ေရႊ သိုက္ က ဘုရားကၽြန္ ေက်ာင္းကၽြန္ ဒြန္းစ႑ား တို႔ကို ဤ သို႔ေၾကညာခဲ့သည္။
" ျမန္မာ သမၼတႏိူင္ငံေတာ္ႀကီးသည္ လႊတ္လပ္ေသာ တိုင္းျပည္ျဖစ္ သည္ႏွင့္ အညီ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး ႏွိပ္ စက္ျခင္း၊ တစ္ဦးကို တစ္ဦး ေၾကာက္ရြံ႕ ရျခင္း မွစ၍ မေကာင္းေသာ အေလ့ဆိုးမ်ားကို လုံးဝ ပယ္ဖ်က္ရန္ ကၽြႏ္ုပ္ရည္ရြယ္ သည္။
သူေတာင္းစား ၊ ဘုရားကၽြန္ ၊ ေက်ာင္းကၽြန္ ၊ သင္ခ်ိ စသည္တို႔ကို ယေန႔မွ စ၍ ေရွးမင္းတို႔ အာဏာကို ကၽြႏ္ုပ္ ပယ္၍ ထိုသူတို႔၏ သေဘာ အတိုင္း လုပ္လိုေသာ အလုပ္မ်ိဳးစုံကို လုပ္ကိုင္ႏိုင္ၾကေစ ဟူ၍ ကၽြႏ္ုပ္ အမိန္႔ ခ်သည္။
ဤျပည္ေထာင္စု ႏိူင္ငံေတာ္ အတြင္း ရွိရွိ သမၽွေသာ ႏိူင္ငံသားမ်ားသည္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ ပါရွိသည့္ အတိုင္း တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး အခြင့္ အေရး တူညီၾက ေစ။ "ဟု မင္းမိန္႔ျဖင့္ ပယ္ဖ်က္ ေပးခဲ့သည္။
အမွန္တစ္ကယ္ အားျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အားလုံး လူသားမ်ား သာျဖစ္ၾက ပါသည္။ သူ၊ ငါ၊ ေယာက်ာ္း၊ မိန္းမ ၊ အယုတ္၊ အျမတ္ ဟူသည္က အတိတ္ကံ အေၾကာင္းတရား၏ အက်ိဳးေပးျခင္း၍ ပဉာတ္ သက္သက္ သာ ျဖစ္ၿပီး ရုပ္ႏွင့္ နာမ္ သာလၽွင္ တစ္ကယ္ရွိပါသည္။
ဘုရားကၽြန္၊ ကယ္ပါ အစရွိေသာ ေတာင္းရမ္း စားေသာက္ရသည့္ မ်ိဳးရိုး တို႔ကို နိမ့္က်ေသာ လူတန္းစား ၊ အေနအထိုင္ ညစ္ပတ္၍ မေပါင္း မသတီ ဟု ခြဲျခားဆက္ဆံ ေနရုံျဖင့္ ၎တို႔ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမည္ မဟုတ္ေခ်။
ဘုရားကၽြန္ မ်ား စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ရန္ မလြယ္ လွေသာ္လည္း ၎တို႔၏ မ်ိဳးဆက္မ်ားကို စိတ္ပိုင္း ဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ေပးကာ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး ေက်ာင္းမ်ား၊ လူငယ္ေလ့က်င့္ေရးေက်ာင္း မ်ားသို႔ ပို႔ေဆာင္ ျပဳျပင္ ရန္ကား ျဖစ္ႏိူင္ ပါသည္။
Ref:
- နန္းဓေလ့မွတ္တမ္း (ျမေကတု)
- ပုဂံေခတ္စီးပြားေရးလူမႈေရး (ေဒါက္တာသန္းထြန္း)
- နန္းဓေလ့မွတ္တမ္း (ျမေကတု)
- ပုဂံေခတ္စီးပြားေရးလူမႈေရး (ေဒါက္တာသန္းထြန္း)
Comments
Post a Comment