ၿမန္မာ့ သမုိင္းထဲက သခြားသီး စားလုိ႔ ဒုကၡမ်ားခဲ့တဲ့ ဘုရင္ ႏွစ္ပါး
တစ္ပါးကေတာ့ ပုဂံေခတ္ က သိန္းခုိမင္း (သကၠရာဇ္ ၂၆၃ မွ ၂၇၉ ခုႏွစ္ ) ၿဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေန႔ သိန္းခုိမင္းဟာ အမဲလုိက္ရင္း ေနာက္လုိက္ေနာက္ ပါမ်ားနဲ႔ လူခ်င္း ကြဲသြားခဲ့ပါတယ္။ ေမာလည္းေမာ ေရလည္းအလြန္ငတ္လွခ်ိန္မွာ လူသူ မေတြ႔ရတဲ့ သခြားခင္း တစ္ခင္းကုိေတြ႔ပါတယ္။
၀မ္းသာအားရနဲ႔ သခြားခင္းထဲ၀င္ ကာ သခြားသီးမ်ားကုိ အားရပါးရ စားပစ္ပါတယ္။ ဒါကုိ ယာရွင္ ကေတြ႔ၿပီး ဘုရင္ဟု မထင္ သူခုိးဟု ထင္ကာ တူရြင္း နဲ႔ ခုတ္တာေႀကာင့္ ေနရာ မွာတင္ ပြဲခ်င္းၿပီးသြားပါတယ္။ အေဖာ္ကြဲသြားေသာ ေနာက္လုိက္ ေနာက္ပါမ်ား ေရာက္လာမွ ၿပည့္ရွင္မင္း ကုိ သတ္မိေႀကာင္း သိပါတယ္။
အဲဒီေခတ္ က ဘုရင္ကုိ သတ္ရင္ ဘုရင္ၿဖစ္ဆုိတဲ့ ထုံးစံေႀကာင့္ ယာရွင္ဟာ ဘုရင္ၿဖစ္သြားပါတယ္။ ေတာင္သူႀကီးမင္း ေခၚ ေညာင္ဦးေစာရဟန္းမင္း ဆုိတဲ့ အမည္နဲ႔ပါ။
သခြားသီးေႀကာင့္ ဒုကၡ မ်ားခဲ့တဲ့ ေနာက္ မင္းတစ္ပါးကေတာ့ ေသေတာ့ မေသပါ သုိ႔ ေသာ္ ယာရွင္နဲ႔ နပန္းလုံးလုိက္ရပါတယ္။ သူကေတာ့ အေလာင္းမင္းတရားႀကီး ဦးေအာင္ေဇယ် ရဲ႕သားေတာ္ႀကီးေနာင္ေတာ္ႀကီး ေခၚ ဒီပဲယင္းမင္း ၿဖစ္ပါတယ္။
ေနာင္ေတာ္ႀကီးဟာ ဘုရင္ၿဖစ္ေသာ္လည္း မ၀ံ့ႀကြားတတ္ပဲ ႏွိမ့္ခ်ေသာ မာနၿဖင့္ ရုိးရုိးစား ရုိးရုိးေနတတ္ သူၿဖစ္ ပါတယ္။ ရံဖန္ ရံခါ မိမိ၏ ေနာက္လုိက္မ်ားႏွင့္ မန္က်ည္းေတာ ၊ မန္က်ည္းပင္ ေအာက္မ်ား၌ ဆား ၊ ငါးပိ စသည္ တုိ႔ႏွင့္ မန္းက်ည္းသီးမ်ား ကုိ ေထာင္းထု စားေသာက္ေနေလ့ရွိပါတယ္။
မူးမတ္မ်ားက "ထုိသုိ႔ စားၿခင္းကုိ ေရွာင္ႀကဥ္ေတာ္မႈပါ ၊ ဂုဏ္ႏွင့္ မေလ်ာ္ပါ" ဟု ေလွ်ာက္တဲ့ အခါ "ငါ ဒီလုိမန္က်ည္းသီး စားၿခင္းဟာ တုိင္းၿပည္ ကုိ တစ္စုံ တစ္ရာ ၀န္ေလးပါသေလာ" ဟုၿပန္ေမးပါတယ္။ "တုိင္းၿပည္၌ ကား ၀န္မေလးပါ" ဟု မူးမတ္တုိ႔က ေလွ်ာက္သည့္အခါ "တုိင္းၿပည္၀န္ေလး သည့္ ကိစၥကို ငါေရွာင္အံ ၊ ၀န္မေလးသည့္ ကိစၥ ကုိကား မတားၿမစ္ လုိႀကပါႏွင့္ ၊ ငါႀကဳိက္တတ္သည္ကုိ စားပါရေစ" ဟု အခြင့္ ပန္ ၿပန္ေၿပာ ပါတယ္။
ေနာင္ေတာ္ႀကီးမင္းဟာ ေရႊဘုိ ႏွင့္ စစ္ကုိင္း ႏွစ္ရပ္လုံးတြင္ေၿပာင္း၍ စံေလ့ ရွိပါတယ္။ ၿမင္းေကာင္းလည္း ရွိတာေႀကာင့္ "ငါ စစ္ကုိင္း သြားဦး မည္ ၊ ေရႊဘုိ သြားဦးမည္ " ဟု မိန္႔ကာ ၿမင္းစီး ၍ ရုတ္တရက္ ထြက္ေတာ္
မူ တတ္ပါတယ္။ ေနာက္လုိက္ေနာက္ပါ တုိ႔မွာ ကပ်ာကသီ ၿမင္းၿပင္၍ လုိက္ေသာ္ မမီသည္ က မ်ားပါတယ္။
မူ တတ္ပါတယ္။ ေနာက္လုိက္ေနာက္ပါ တုိ႔မွာ ကပ်ာကသီ ၿမင္းၿပင္၍ လုိက္ေသာ္ မမီသည္ က မ်ားပါတယ္။
တစ္ခါေသာ္ စစ္ကုိင္းမွ ေရႊဘုိသို႔ အၿပန္ ေနာက္လုိက္ေနာက္ပါ တုိ႔မွာ ေ၀းလံစြာ က်န္ရစ္ၿပီး ေရႊဘုိ မွ ၁၄ မုိင္အကြာ ေခါေတာ အရပ္ သုိ႔ ေရာက္လာပါတယ္။ သခြားခင္း တစ္ခင္းကုိေတြ႔၍ ဆာေလာင္ေနသည္ႏွင့္ ၿမင္း ကို ယာခင္း အၿပင္ဘက္တြက္ခ်ိတ္ကာ ယာရွင္ေယာက်္ားထံ သခြားသီး စားပါရေစ ဟု ေကာင္းမြန္စြာေတာင္း၏။
ယာရွင္ ကလည္း မင္းၿဖစ္ေႀကာင္း မသိဘဲ "အလုိရွိသမွ် စားေလ ၊ အပင္ ၊ အႏြယ္ ၊ အကင္း တို႔ကို ကား မပ်က္ေစႏွင့္ " ဟု ဆုိပါ တယ္။ ေနာင္ေတာ္ႀကီးကာ သခြားသီး ကုိ ၿဖတ္၍ မဆြတ္ပဲ ဆြဲ၍ ဆြတ္သၿဖင့္ အပြင့္ ၊ အကင္း တုိ႔ အတန္ငယ္ ပ်က္သြားပါတယ္။
ယာရွင္ၿမင္ေသာ္ "နင္က စားရုံစား ၊ မဖ်က္ပါႏွင့္ ဟု ငါေၿပာလ်က္ ဖ်က္ရသေလာ " ဟု ေဒါသၿဖစ္ကာ သတ္ မည္ ပုတ္မည္ ၿပဳပါတယ္။ ေနာင္ေတာ္ႀကီး ကလည္း တစ္စုံတစ္ရာ အမ်က္ မထြက္ပဲ "နင္ေယာက်္ားေကာင္း ဆုိေသာ္ သတ္ႀကအံ" ဟု ဆုိ၍ ႏွစ္ေယာက္ သား လုံးေထြးသတ္ပုတ္ႀကပါတယ္။
က်န္းမာ သန္စြမ္းေသာ ေနာင္ေတာ္ ႀကီးအား ယာရွင္ မႏုိင္ပါေလ ၊ အခါခါေအာက္က်၏ ။ အတန္ႀကာေသာ္ ယာရွင္ လည္း ေမာလွတာေႀကာင့္ ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ပဲ ဘယ္လုိ လူလဲ ေတြးကာ ထုိင္ႀကည့္ေနရပါတယ္။ ေနာင္ေတာ္ႀကီးကား ၿပံဳးၿပဳံးရယ္ရယ္ ႏွင့္ သခြားသီး စားၿမဲ စားေနပါတယ္။
ထုိစဥ္ ယာရွင္ ၏ မိန္းမ ထမင္းပုိ႔ေရာက္လာတာကို ေနာင္ေတာ္ႀကီး ေတြ႔ေတာ့ "ေယာက္ဖ ၊ ငါလည္းမထင္းစားပါရေစ" ဟု ခြင့္ေတာင္းရာ ယာရွင္လည္း ေဒါသ ထြက္ေနတာေႀကာင့္ "မစားရဘူး ၊ နင့္ကုိ မေကြ်းႏုိင္" ဟု ဆုိပါတယ္။
ယာရွင္ မိန္းမက မိမိေယာက်္ားအား လက္ကုတ္ကာ "ယာ အၿပင္ဘက္မွာ ေရႊကေတာင္ႏွင့္ ၿမင္းေကာင္းတစ္ စီး ခ်ိတ္ထား သည္ကုိ ငါေတြ႔ခဲ့သည္။ လူ သာမည မဟုတ္ ၊ မင္းၿဖစ္ပုံ ရသည္ ၊ ေတြ႔ကရာ မေၿပာႏွင့္" ဟု တီးတုိးေၿပာပါတယ္။ ေနာက္လုိက္ေနာက္ ပါ တုိ႔ မီွလာ၍ ေရွ႕ေတာ္တြင္ ဒူးေထာက္ႀကမွ မင္းၿဖစ္ေႀကာင္း သိရွိကာ ေႀကာက္လန္႔ကုန္ၿပီး ရွိခုိးေတာင္းပန္ပါတယ္။
ေနာင္ေတာ္ဘုရားလည္း ျပံဳးရယ္လ်က္ " သင္တို႔က ေတာင္းပန္ရန္ မရွိ ၊ သင့္ သခြားကိုလည္း ငါ စားရ သည္။ သတ္ပုတ္ၾကသည္ မွာလည္း သေဘာ တူျဖစ္သည္။ ငါကား မင္းျဖစ္သည္ မွန္၏။ သို႔ေသာ္ မေၾကာက္ လင့္။ ယခု သင္၏ သခြားမ်ားသည္ အလြန္ အရသာရွိ၏။ ငါ စံရာ ေရႊဘိုသို႔ တစ္ခါေလာက္ လာေရာက္ ဆက္ပါဘိ " ဟု မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
လ အတန္ၾကာေသာ္ ယာရွင္သည္ ေကာင္းနိုးရာရာ သခြားသီး မ်ားကို ဆြတ္ခူး ထမ္းေဆာင္လ်က္ ေရႊဘို သို႔ သြားေရာက္၍ ေနာင္ေတာ္ ႀကီး ဘုရားအား ဆက္သေလ၏။ ေနာင္ေတာ္ ဘုရားလည္း ယာရွင္ ကို မေမ့ ဘဲ အလုိရွိရာကုိေတာင္းေစတဲ့ အခါ ယာရွင္က " သူႀကီး ၏ အာ ဏာမွ လြတ္လိုပါသည္ " ဟုေလွ်ာက္တင္ပါတယ္။
" ဤအတြက္ကား ရစိမ့္မည္ ၊ အျခား အလိုရွိသည္ကိုလည္း ေတာင္းဦးေလာ့ " ဟု မိန္႔ေသာ္လည္း ဤတစ္ခုကို ရလ်ွင္ ေက်နပ္ေသာ ယာရွင္သည္ ထပ္ ၍ မေတာင္းေတာ့ တာေႀကာင့္ သူႀကီးအာဏာမွ လြတ္ေစမည့္ စာခြ်န္လႊာကို လက္မွတ္ထုိးကာ ယာရွင္ ရဲ႕ေက်းဇူးကို ဆပ္လုိက္ပါေတာ့တယ္။
Ref:
ျမန္မာ႔ဂုဏ္ရည္ ရာဇ၀င္ဖတ္စာ - အမ်ိဳးသားပညာ၀န္ ဦးဖုိးက်ား
ၿမန္မာ့သမုိင္းထဲက အထင္ကရ ဇာတ္ေကာင္မ်ား - ေမာင္ႀကည္သန္႔
ၿမန္မာ့စြယ္စုံက်မ္း
ျမန္မာ႔ဂုဏ္ရည္ ရာဇ၀င္ဖတ္စာ - အမ်ိဳးသားပညာ၀န္ ဦးဖုိးက်ား
ၿမန္မာ့သမုိင္းထဲက အထင္ကရ ဇာတ္ေကာင္မ်ား - ေမာင္ႀကည္သန္႔
ၿမန္မာ့စြယ္စုံက်မ္း
Comments
Post a Comment